Een tijdje terug kwam ik ergens in Drenthe een flitsende touringcar tegen van –ik vermoed- een korfbalgezelschap. Op de zijkant stond namelijk met koeienplakletters OUR GOAL IS ZIGGO DOME en een enorm logo van de Korfbal League.

Zou wel een mooie stunt zijn, dacht ik, als de band Korfbal met die bus door Nederland zou reizen tijdens hun driedaagse tour. Om al die overambitieuze bands een lachspiegel voor te houden.

Niets mis met een beetje ambitie hoor, maar bij de mannen van Korfbal ligt die duidelijk elders dan de rocksterren van pak-m-beet Kensington die zichzelf zo serieus nemen dat het me niet zou verbazen als ze met zo’n nightliner van Utrecht naar de Bijlmer zouden rijden voor een optreden. Ik zie opeens een parallel met die Utrechtse band en de sport korfbal. Deze maand was overigens het WK: moet je raden wie won?*

Maar laten we het over leukere dingen hebben, de band Korfbal. Dit zijproject van de leden van The Homesick, Price en Real Farmer) met de niet echt internationale naam begon een paar jaar geleden als grap en dat is het nog steeds. Ook al speelde het viertal deze zomer het nieuwe festival Loose Ends plat en heeft het met Special Agent een belachelijk goeie debuutplaat afgeleverd.

Dat de muziekwereld dit bandje al meteen als nieuwe supergroep van de underground omarmde, was haar probleem. De vier Korfballers haalden hun schouders op. Ook toen hun ster in de zomer van 2017 nog hoger rees na het uitkomen van de Hitkrant EP: vier extreem pakkende liedjes die schreeuwden om méér. “Geef ons heden meer Korfbal-optredens en meer van die liedjes!” smeekten de fans. De jongens haalden hun schouders op, legden de korfbalspullen aan de kant en gingen weer verder met hun andere bands.

Ik zal meteen bekennen dat ik ook tot die oeh- en aah-roepers van het eerste uur behoor. Dat ik nogal hoog van de toren blies met teksten als “deze band zou wel eens het beste kunnen zijn dat de Nederlandse popmuziek het afgelopen jaar had kunnen overkomen. Een fris gitaarcombo als tegenwicht voor de hiphop en EDM die de oordopjes van de jeugd domineren. Of laat ik het zo formuleren: was ik nu een tiener die tegen Korfbal aanliep dan zou ik waarschijnlijk per direct een bandje beginnen.”

Even verderop schudde ik nog wat superlatieven uit mijn mouw: “Een wetenschappelijk instituut zou eens moeten onderzoeken welke chemische reactie er precies ontstaat als het songwriterduo Marnix Vischer/Jaap van der Velde bij elkaar komt en er na afloop telkens een blinkende parel tevoorschijn komt.”

Dat schreef ik eind 2017 in het boek Rock City en ik neem er geen woord van terug.

Want sodeju, wat heeft Korfbal een fantastisch plaat gemaakt. Een verrassende plaat ook, gezien Korfbals eerste worp (Hitkrant EP).  Special Agent is geen trits licht verteerbare liedjes die meteen in je hoofd gaan zitten – en je minstens een half jaar achtervolgen, maar is zeker niet minder verslavend.

Alleen anders. Is Hitkrant EP een jointje met niet altijd te zware wiet, dan is Special Agent toch meer een soort heroïne. De drempel om het in te nemen is wat hoger, maar als-ie je eenmaal in de greep heeft dan ben je verloren en…

“Ahum!” kucht de popprofessor die fronsend naar deze malle vergelijking van de scribent heeft geluisterd. Hij vindt dat het tijd wordt om deze tekst toch eens wat meer cachet te geven, steekt een pijp op, zet de hoornen bril even recht op zijn fijnproeverneus en zegt dan met z’n geleerde dictie: “Hmmm, ja. We mogen rustig vaststellen dat de band is geëvolueerd. Gelouterd zo je wilt. De jongens wonen inmiddels allemaal zelfstandig, en ook dat hoor je terug. Ze nemen de band nog niet al te serieus, maar dat lichtvoetige en onbezorgde is er af. Misschien komt het door de prestatiebeurs of is het een lening? Wellicht drukt de studieschuld op hun gemoed en stemt de populariteit van clowns als Baudet en Trump en programma’s als Boer Zoekt Vrouw en Wie is de Mol hen toch wat mismoedig? Misschien is er een sterfgeval, een liefde beëindigd, of overweegt een van de jongens om te gaan samenwonen – ook ingrijpend.

Dat gaat ons allemaal niet aan en misschien is het wel mijn eigen levenssituatie die hier een veel grotere rol speelt. Maarrrrr, je mag wel stellen dat Korfbal meer in de richting van Price is opgeschoven - de voornaamste band van Vischer. Wat evenwel is gebleven is de gave om gouden melodieën te bedenken, ook al zijn die nu meer bedekt met een flinke laag roest en...”

“Maar gelukkig hebben ze liedjes als Anti Rusting Spray,” onderbreekt de scribent het betoog van de popprofessor.

Tijd om af te ronden.

Kijk, dat het doel van Korfbal niet perse de Ziggo Dome is, daar mogen we alleen maar blij om zijn, vindt de scribent. Dat de band ondertussen meer internationale potentie heeft dan de gelijknamige sport staat voor mij ook als een paal boven water. Zo’n paal met een mandje, ja.

Igor

*Nederland stond voor de elfde keer op rij in de WK-finale tegen België en won z’n tiende wereldtitel.

Over support Yung KP:
"Take a look at these song titles. Yung KP aka Curt Spankee has genuinely been washin’ dishes, sweepin’ floors and minute hand counting whilst wishing he was somewhere else. Riding in the side car to a superior force is a drag! But nevertheless, don’t worry. Yung KP is satisfied. He’s satisfied because he knows he is for real and so is his punk. Thats right. PUNK. despite his name he is not a Rap artist. He’s a triumphant musical KP to the bullshit head chef of the A.I. generated popular music world."