Mij komt ter ore dat onze fingerpicking gitaarvirtuoos Joost Dijkema afgelopen maand een aloude droom heeft verzwezenlijkt door met de gitaar onder de arm door de Verenigde Staten van Amerika rond te toeren.  Op zoek naar de roots van de roots in andere door Chicago, Memphis, New Orleans en Austin. En bij roots hebben we het hier dan over (psychedelische) country, blues bluegrass en folkrock . Ongetwijfeld levert dat weer een hoop mooie verhalen op, maar hij moet nu toch wel even als de donder terug naar Groningen, want op vrijdag 27 september moet hij hier in Vera zijn tweede plaat 'Time Thief' presenteren.

Ja, want bijna drie jaar na zijn debuutplaat 'Sacred Revelations' (2016) presenteert Joost Dijkema opnieuw een plaat in Vera. Na het bezweren van zijn demonen op 'Sacred Revelations' - in het boek  'Rock City' van Vera-scribent Igor Wijnker is Joost heel open over zijn worsteling met de drank - is het tijd om terug te kijken en alles in perspectief te zien op 'Time Thief'. Een persoonlijke kijk op de kwetsbare kanten van het menselijke bestaan. Over verlies, falen, door omstandigheden al of niet gewiste herinneringen, liefde, kracht en alle positieve en negatieve overpeinzingen voor de nabije toekomst. Dit alles weer omlijst door ingenieuze gitaarexploraties, emotionele ballades, eigenzinnig groovende bluegrass en slepende folkrock.

We kennen Joost hier in Vera in eerste instantie als de jongste stagiair Muziekmanagement ooit (vijftien jaar is hij pas). Maar management is niks voor Joost, liever maakt hij zich werkelijk nuttig door zelf muziek te maken. Dat doet hij dan al met broer Jeroen in de luidrockende garagepunkband The Loud Squirts. Ze repeteren ook echt in een garage, die van de bed & breakfast van hun ouders in Rolde. De liefde voor de rootsmuziek is er daarvoor echter met de paplepel ingegoten. Als vierjarige wordt hij al door zijn ouders meegenomen naar een optreden van Lefthand  Freddy en later werkt hij in het bekende bluescafé de Amer. Nadat The Loud Squirts ter ziele zijn, komen deze invloeden weer bovendrijven in de muziek van Joost Dijkema. Zowel in zijn solo-optredens als in het rootsrockende Reverse Cowgirls met vriend en eveneens gitarist/zanger Michiel Hoving.

Fingerpicking pakt hij toevallig op, als hij vlak voor een optreden een nagel breekt en noodgedwongen vingerplectrums gebruikt. De techniek bevalt hem wel en na uren, weken, maanden oefenen, oefenen en nog eens oefenen op zijn zolderkamer brengt hem dat uiteindelijk naar zijn solo-debuut 'Sacred Revelations' . Het resultaat blijkt niet geheel en al onverdienstelijk. Zo schrijft de Volkskrant:

"…En wat is Sacred Revelations een prachtplaat geworden. Americana zoals ze die in de VS nauwelijks meer durven maken. Blues, country en folk met het soort van de duivel bezeten akoestische gitaarinstrumentaaltjes uit de school van John Fahey en Jack Rose. Ronduit subliem."

Iets van in de zak kunnen steken is dan van toepassing. Er volgen optredens op onder andere op Take Root, Manana Manana,  Eurosonic/Grunnsonic, Noorcerzon en in de Oosterpoort, weer Vera, de Amer en de Waag. Daarnaast tourt Joost viermaal door Italië, Oostenrijk en Zwitserland. En nu dus door Amerika.

Daarvoor draagt hij al de eretitel Groninger Stadsmuzikant en afgelopen zomer is hij met streektaalzanger Bert Hadders verantwoordelijk voor de muziek in de veel geprezen theatervoorstelling 'De Poolse Bruid' van het NNT.  Ergens in de tussenliggende jaren is Joost nog actief met een opnieuw luidrockende garagepunkband, The Recipees. De veelbelovende band is onder het motto 'live fast die young' echter geen lang leven beschoren. In januari van dit jaar is eveneens samen met Bert Hadders de plaat 'Kokeleko' verschenen. Het gelegenheidsduo zet hierna theaters en buurthuizen op z’n kop met aanstekelijke Veenkoloniale volksmuziek.

En dan vergeet ik vast nog een heleboel, want Joost Dijkema is een bezeten en bevlogen muzikant, die geen gelegenheid onbenut laat om zijn razende fingerpicking licks van de snaren te laten spatten. Zo ook vlak na de presentatie van 'Sacred Revelations' in 2016 op de verjaardag van vriend Michiel Hoving, tevens de eerste kerstdag. De aanwezige genodigden worden getrakteerd op een verrassingsoptreden, waarvan de monden open vallen. Vooral bij de dakloze Riepe-verkoper uit de buurt, die na het optreden stamelend uitbrengt: "Dit is mijn mooiste kerst ooit!".

Op 'Time Thief' vliegt Joost weer authentiek en virtuoos uit de bocht, opnieuw subtiel aangevuld met zang en viool van Town Of Saints-violiste Heta Salkolahti. Naast de instrumentale uitspattingen, ballads en snellere songs met de karakteristieke warme, donkere stem is er ruimte voor een emotioneel en intiem instrumentaal nummer voor zijn overleden oom en eindigt de plaat met het atmosferische 'Galangal Tea with John H.', waarin Joost Dijkema wordt bijgestaan door John Hekert, die tovert met de lap steel en effectpedalen. De Time Thief heeft dan al zoveel tijd gestolen, dat het stuk tijdloos voort moet meanderen.

En hoe vier je een plaatpresentatie dan het  best? Juist, door veel vrienden uit te nodigen! Zo zien we deze avond vooraf de volgende acts een tweetal nummers doen:

Marc Spitse is een steel string gitarist die zich toelegt op de primitieve autodidactische fingerpicking stijl van de Takoma School, zo genoemd naar het Takoma Records label van John Fahey a.k.a. Blind Joe Death. Op zijn debuut 'Steelstrung' worden hieraan space echo en flanger effecten toegevoegd, waardoor er tevens een krautrock vibe ontstaat. Bijzonder.

Hans Hannemann is een Groninger singer-songwriter, wiens eigenzinnige country en americana is geïnspireerd door grootheden als Elvis, Johnny Cash, Kris Kristofferson, Waylon Jennings en Billy  Joe Shaver. Hij verhuist een tijdje naar Dublin en speelt daar als barpianist en als organist in een gospelkerk. Een opmerkelijke combinatie. Terug in Oost-Groningen zet hij zijn eigen analoge studio Twangwolf op, waar onder andere ook 'Sacred Revelations' is opgenomen. In 2016 verschijnt zijn debuutplaat 'Makin Up For Livin’ Easy', resulterend in een tour met Douwe Bob.

Michiel Hoving kennen we in Vera natuurlijk al langer. Ooit met de rockabilly band Kitty Hawk Bomber Billies, later met rock'n'roll en rootsrock van Sixtyniners, Saucyspoon en Reverse Cowgirls (samen met Joost Dijkema). Ook stond Michiel Hoving recentelijk op het Vera-podium om vriend en Raggende Manne-zanger Bob Fosko bij te staan. En als animator is hij natuurlijk bekend als de bedenker en maker van 'Varkentje Rund'. Solo legt hij zich toe op akoestische southern countryrock en wie weet komt de hit 'Chickenstew' voorbij.

Dikkie.

En denk je, nou die Dikkie kan me meer vertellen, maar ik geloof er helemaal niks van, het maakt mij verder gewoon de urine niet lauw, nou dan is hier het woord aan een tweetal echte experts, Jan en Jan van platenzaak Elpee:

"Uitgaanstip!

Wat kan dat anders zijn dan de officiële presentatie van de tweede lp van Joost Dijkema. Voormalig befaamd punkrocker.  Maar tegenwoordig, naast aardig wat andere dingen overigens, toch vooral befaamd guitarpicker. Hij tokkelde en zong al een prachtige en inmiddels uitverkochte debuut lp vol, Sacred Revelations. Maar hier is dan de opvolger, Time Thief. Luister wat  nummers op bandcamp. En kom naar de presentatie in Vera vrijdag 27 september, met de nodige gasten."