‘Ik snap niets van de Duitse popmuziek’, schreef iemand. Daar ging iemand anders tegenin en weer een ander ging er overheen.

Qua domheid en kwaadaardigheid kan het nog veel erger op Twitter. Maar toch, deze vreemde uitspraak verbaasde me. Want is popmuziek (en muziek in het algemeen) niet bij uitstek iets dat zich juist niets van landsgrenzen aantrekt? Volgens mij is muziek is een communicatievorm die iedereen kent en begrijpt, ongeacht de taal die je spreekt.

Misschien ging dat vreemde twitterberichtje dan om de Duitse taal an sich. Dat snap ik ook niet. Ik vind Duits een prachtige taal met uitdrukkingen die zo mooi en treffend zijn, dat het Nederlands er soms bij afsteekt als lomp gemurmel.

Weet je bijvoorbeeld wat ‘freudentaumel’ betekent? Je gebruikt het woord om een ‘roes van vreugde’ te beschrijven. In het Nederlands is het bijna niet te vertalen, maar je snapt precies waar het om gaat. En ‘nigelnagelneu’? Spliksplinternieuw, natuurlijk. En dit nigelnagelneue stukje schrijf ik trouwens met behulp van mijn ‘tastatur’, mijn toetsenbord. ‘Omdat het zo’n vrolijke cadans heeft,’ staat achter het woord op de site van het Duitslandinstituut. Hoe kun je het daar mee oneens zijn? Tastatur rammelt net zo vrolijk als mijn vingers op de letters.

Ging die uitspraak dan over Duitse bands? Dan ga je wel heel makkelijk voorbij aan een aantal heel bijzondere bands. Kraftwerk en Einstürzende Neubauten, bijvoorbeeld. Bands die popmuziek zo ongeveer herdefinieerden en opstuwden tot avontuurlijke hoogten. En denk eens aan krautrock; een heel genre notabene. Of, jong, van deze tijd en gelukkig vaak in onze club; Die Nerven?

En zo eentje waar ik zelf altijd bij terugkom: The Notwist. Ze zingen weliswaar in het Engels, maar komen toch echt uit Duitsland. Het is de zachtaardige, melancholische mengelmoes van pop, elektronica en gitaren die altijd raak is. Vooral op ‘Neon Golden’ schoten ze keihard in de roos. Zo hard dat de plaat 20 jaar geleden hoog in alle jaarlijstje eindigde en ze nu een hele tour kunnen spelen, door die plaat integraal uit te voeren. Dat deden ze een paar jaar geleden, in de Oosterpoort en het was prachtig.

Vorig jaar kwam ‘Vertigo Days’ uit en het is één van de beste platen die ze maakten in hun lange carrière. Je hoort zoals altijd een beetje krautrock, wat gitaarpop, soundscapes en triphop en electronica, aaneengesmeed tot een breekbaar en betoverend mooi geheel. Wat een mooie plaat en wat fijn dat ze weer eens bij ons in de Grote Zaal staan om er liedjes van te spelen.

Misschien dan toch een klein verzoekje aan de heren Notwist: zouden ze willen overwegen om een liedje in het Duits te zingen? Ik zal er een freudentaumeltje bij maken.

-Bart

The Notwist | website

Aloa Input | website