Aura Noir en haar smerige black thrash smeert haar porren uit over de Europese podia. En Vera heeft de eer als zakdoek te mogen fungeren. Deze Noren stonden al lang op het verlanglijstje, maar het kwam er niet van. Deze no-nonsense band slaat met elke elpee de spijker op z’n kop. De knallende nummers die geen franje te veel dragen, de energie die eraf spat en de ultra rauwe producties waardoor elke plaat klinkt as een rasp over de huid. Zanger/bassist Apollyon (ex- Immortal, Cadaver, Gorgoroth, etc.), drummer Aggressor (ex Ved Buens Ende, Dimmu Borgir, Satyricon, etc.) en gitarist Blasphemer (ex-Mayhem etc.) , laten de tijden van de opkomst van bands als Voivod, Slayer, Sodom en Kreator herleven. Op het Tyrant Syndicate label van Fenris waren zij zeer op hun plaats omdat Fenris als geen ander oor heeft voor authentieke, echte, gemeende eigenzinnige non-conformistische bands. Leefde je nog niet in 1986? dan is dit je kans om te ervaren hoe de muziek in die tijd werd afgevuurd op het publiek. Als een hondsdolle hond, een weerwolf, een piranha: fel, furieus en brutaal. “Bring me a dead poser!!!!” Paul Baloff

Obliteration bestaat sinds 2001 maar zette zich definitief in de analen middels Black Death horizon. De zichzelf verklarende titel zegt alles over de inhoud van de muziek. Rauw, hard, kleurloos en smerig.  De band komt uit het Noorse plaatsje Kolbotn en laat daar nu ook Dark Throne vandaan komen. Dit hoor je terug in de mix van de gure black metal elementen gemengd met regelrechte punk en rock invloeden. Op Perpetual decay veranderen ze eigenlijk niets aan het concept. Of het moet zijn dat de band nu ook bij vlagen vergelijkingen oproept met de “Mental funeral” dagen van Autopsy. Smerig en hard als een vuistslag. Stuiterend als een maniakale stuiterbal. “Time minus action equals nothing” Paul Baloff

Vorbid haalt ook de thrash metal uit de kast, maar voegt er 70ties progrock aan toe. Toxic meets Megadeth, (zonder de  verschrikkelijke zang van Mustaine), Forbidden die tijd, die stroming. Vorbid is progressief, inventief en technisch stevig onderlegd. Schreddend voorwaarts in hoog tempo de oude grenzen tussen thrash en speedmetal bevarend. Voor elke gitaarmaniak is dit een feest. En voor de fans van buitenaards hoge zangpartijen ook.“This ain’t no Asinio Hall show, Destroy Something!!!” Paul Baloff

Drie bands, drie maal Noorwegen, drie maal trentbashers, dus bang that head that doesn’t bang (of was het does bang..)

This is older than shit! Heavier than time!!! Paul baloff.

Wokkel