Een man raakt overmatig behoeftig aan de compassie van anderen. Dit naar aanleiding van zijn vrouw die in coma ligt. Achtergebleven met onder meer de zorg voor zijn zoon, geniet de man intens van het medelijden van zijn omgeving. Mensen vragen voortdurend naar zijn welbevinden, en overladen hem met troostende blikken en omhelzingen. Maar wanneer zijn vrouw ontwaakt uit haar coma, ziet hij de belangstelling van zijn omgeving verlegd worden naar ander, nieuw leed. In plaats van dat hij gelukkig is met het herstel van zijn vrouw, worstelt hij met zijn gevoelens en mist hij de aandacht van zijn omgeving. Zijn verslaving aan verdriet en medelijden maakt hem zo wanhopig dat hij bereid is alles te doen om het medeleven van anderen te winnen.

Deze duistere komedie over negatieve aandacht, afgunst, jaloezie en wanhoop is doordrenkt van Efthymis Fillipou’s schrijfstijl – de man die o.a. verantwoordelijk is voor het script van The Killing of a Sacred Deer, Dogtooth en the Lobster. Pity brengt dan ook weer precies wat je kan verwachten van een Griekse post-crisis film: fucked up shit. Net zoals bij voorgaande Greek Weird Wave films, is Pity een ontzettend origineel verhaal van hoog niveau met een eigen, kenmerkende stijl. Samen met het extreem statische camerawerk en bijzonder kleurgebruik, vormt Pity een memorabele film.