Op tweede kerstdag is het alweer twaalf jaar geleden dat The Hardest Working Man in Show Business ons verliet. De misschien wel hardst werkende niet-commerciële band van Nederland trekt alweer zo’n drie jaar een spoor van leven&vreugde door Europa - met in hun kielzog een groeiende schare fans.

Ik heb het over Canshaker Pi. De nog steeds jonge band die al twee uitstekende platen uitbracht, maar aangedreven door frontman Willem Smit nog maar een fractie van de potentie heeft laten zien en horen.

En zelfs al ben je niet de grootste fan van hun platen dan ga je hoogstwaarschijnlijk toch voor de bijl zodra je de band live ziet.

Constateerde ik twee maanden geleden in onze eigen club toen de band het Zwemfest afsloot met een geweldig optreden. Een show die sommige onvermoede bezoekers totaal overrompelde en al snel in vuur en vlam zette. En dan niet op de makkelijke manier met alleen maar catchy meezingers. Nee hoor, Canshaker Pi nam ook doodleuk minutenlang gas terug en tergde zo het flink aangeschoten publiek dat het liefst wilde hossen en pogoën. En kwam er glorieus mee weg.

Was het een optreden ter promotie van de laatste plaat Naughty Naughty Violence? Sodemieter op! Die ligt alweer mijlenver in het verleden. Canshaker Pi kijkt en gaat vooruit. Met een fijn gevoel voor de muziekhistorie.  De band speelde dus weer een trits nieuwe liedjes. En ook nog ‘ns met twee kersverse bandleden die meespeelden alsof ze dat al jaren doen. Welkom Cees Paris (van Steve French) en Leon Harms (die we vooral kennen als drummer van Korfbal, Rats on Rafts en Yuko Yuko).

Canshaker Pi is niet te stoppen.

De branie van de band is bewonderenswaardig en jaloersmakend. Alsof het ze allemaal maar komt aanwaaien, die bevoorrechte jongens van het Barleaus Gymnasium (tegenover poptempel Paradiso). Willem is de zoon van John Cees Smit (van Scram C Baby), z’n band tekende al vroeg een contract bij Excelsior Recordings en huurde maar meteen Stephen Malkmus (van Pavement) in als producer. Vanuit de optiek van de immer kritische muziekvolger is dat wel teveel van het goede: als je dat allemaal bij elkaar optelt dan riekt dat wel naar grachtengordelwater.

Feit is dat Malkmus dat voor niks deed (alleen z’n reis- en verblijfkosten werden vergoed) en dat Willem en Ruben van Weegberg (bassist) al een paar jaar eerder met Palio Superspeed Donkey een stormachtig carrière maakten en de platenmaatschappijen voor het uitkiezen hadden.

Toen die band na een meer dan goed debuut echter te serieus en vervelend werd begonnen Willem en Ruben voor de lol Canshaker Pi. Die lol is nog steeds de basis én de reden dat de band deze zomer besloot door te gaan na het vertrek van twee bandleden.

Lol die gepaard gaat met een enorme werklust, energie, ideeënrijkdom, geldingsdrang en lef. Canshaker Pi is een van de zeldzame bands in Nederland die zich 100% op de muziek stort en ondertussen z’n stronteigenwijze eigen koers vaart. En vooral héél veel spelen.

Er zijn weinig Nederlandse bands die de afgelopen paar jaar op zoveel gare matrassen in krappe woonkamers van bevriende muzikanten hebben geslapen, die zoveel kilometers met het tourbusje hebben gemaakt en voor zo weinig geld hebben opgetreden. Dit najaar tourde de band ook weer door o.a. Groot-Brittannië, Nederland, Duitsland, Spanje, Hongarije, Italië, Zwitserland.

Dientengevolge zijn er weinig bands die zulke opwindende shows geven die zowel heerlijk los als retestrak zijn. Je hoeft geen waarzegger te zijn om te weten dat Canshaker Pi de komende jaren nog veel opzien zal baren en steeds meer zieltjes winnen in binnen- en buitenland. Zo’n band waarvan je later achteloos zegt: o, die zag ik nog in VERA.

BULL
Een band met wie Canshaker Pi door het vele spelen in het buitenland een innige vriendschapsband heeft opgebouwd is Bull uit York. Deze prettig gestoorde Britten traden ook op tijdens datzelfde Zwemfest, werden meteen verliefd op onze club en stonden dan ook met een enorme bak aanstekelijk plezier te spelen.
Het is niet vreemd dat Canshaker Pi en Bull elkaar zo goed liggen. Bull maakt graag ontregelende liedjes in de geest van Pavement. Luister en kijk maar eens naar Perfect Teeth, een mellow song (waar de nodige joints aan vooraf zijn gegaan) die volledig ontspoort. Maakt zeer nieuwsgierig naar andere nieuwe liedjes.

The Mighty Breaks
Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, komt The Mighty Breaks eerst nog de avond openen. Ze speelden hier al ‘ns eerder, de zes jongemannen uit Voorschoten die klinken als een perfect doorgesmeerde oldtimer. En dat mag als een compliment worden opgevat.
Op de titelloze EP uit 2017 staan vier liedjes om je vingers bij af te likken: songs van tijdloze kwaliteit, lekker laid back en toch rockend, met mooie samenzang.
The Mighty Breaks werkt aan zijn debuutplaat en ik heb het sterke vermoeden dat daar geen enkel slecht liedje op komt te staan. Live schijnt het zestal ook nog flink los te gaan, dus kom op tijd.

Igor

Timetable:
20:30 The Mighty Breaks
21:20 BULL
22:15: Canshaker Pi