Enkele jaren geleden kocht ik de single ‘Red Hot Sand’ van de band Flat Worms. Omdat ik had gelezen dat Flat Worms een band was met een voorliefde voor energieke songs en geweldige gitaren. ‘Red Hot Sand’ laat een mengelmoes van garagepop en postpunk horen, het geluid dat het hart van de gemiddelde Veraan sneller doet kloppen. De inmiddels grijsgedraaide single bleek een bijzonder goeie opmaat naar het titelloze debuutalbum dat in 2017 verscheen. Met ‘snelheid’ als rode draad en klasbakken van songs, waarbij ‘Accelerate’ en ‘Motorbike’ de absolute knallers zijn, is dit debuut een must have. Vooral als je van (Thee) Oh Sees of Ty Segall houdt.

En zeker als je weet dat Flat Worms een connectie heeft met de twee laatst genoemden. Flat Worms-bassist Tim Hellman speelt in Thee Oh Sees en speelde ooit in het ondergewaardeerde Sic Alps, waar ook Ty Segall een tijdje in speelde. Ook de twee andere heren van het trio Flat Worms zijn ook geen onbekenden uit het wereldje. Drummer Justin Sullivan kun je kennen van The Babies en hij drumt bij Kevin Morby. Zanger Will Ivy zat ooit in het niet op ieders radar verschenen Dream Boys. Samen wekken ze een gezonde dosis energie op, die ze versieren met riffs van de bovenste plank.

Ondanks dat het debuut bij het respectabele Castle Face Records (Oh Sees, Feels, Uranium Club) verscheen, is de EP ‘Into the Iris’ eerder dit jaar door het instituut Drag City uitgebracht. Het label dat ook Sic Alps omarmde en alweer enkele jaren Ty Segall uitbrengt. De productie van de EP lag in de handen van - daar hejje’m weer - Ty Segall. En dat hoor je. Net ietsje minder ‘hup-tik-aan: gaan’ en ietsje meer gelaagdheid, wat meer opbouw en wat meer interessantere tempowisselingen. Voor de thuisbeleving beter, al zullen ze op het podium wat sneller en steviger te werk gaan. De manier waarvoor je naar het stadion komt. Doe dat zeker, Veraan! Want Flat Worms is 100% koren op je molen.

niek