Groningse alt.country. Het bestaat. En dat niet alleen, het is ook nog van hoge kwaliteit. Reverse Cowgirls, de band waar we het nu over hebben, is in 2011 opgericht door Michiel Hoving (Sixtyniners, {later ook nog Barebacks: hij weet zijn  groepsnamen wel te kiezen}, gitaar, zang, bariton en voetdrum)  en Joost Dijkema (Loud Squirt, gitaar, zang, banjo en voetdrum), samen met Harry Kingma (The Monroes, staande bas). Zelf omschrijven ze hun muziek als “country americana double onemanband + double bass”, en ook wel als “a country and rock trio with footstomps, pickin' guitars 'n banjo with a thick layer of toom-takka-toom upright bass “. Om het even welke naam er aan wordt gegeven, zolang er maar sprake is van goede muziek, die wij als trouwe VERA-bezoeker kunnen waarderen. En dat is zeker het geval.

Joost en Michiel blijken ook nog eens uitstekende liedjesschrijvers te zijn en in 2013 gaan ze samen met Hans Hannemann de Twangwolf Recording Studio in, om daar weer uit te komen met de nummers voor hun eerste langspeelplaat “Bucking”. Deze verschijnt najaar 2014 op Off Label Records. Mooie plaat, die ook goede kritieken krijgt, w.o. van het onvolprezen tijdschrift  “No Depression”. Hier deze bespreking, waar je mee thuis kunt komen:

“Groningen roots rock trio Reverse Cowgirls are actually three guys with a rather unusual sound and setup. Songwriters Joost Dijkema and Michiel Hoving both sing and play foot drums and guitars, while Harry Kingman handles the upright bass. This somewhat complicated yet very effective dynamic touches down like a roots music hurricane in 12 original songs on their new release from Off Label Records.

Off Label Records says Reverse Cowgirls’ music is “…a new way of enjoying roots music,” which is no doubt due to the fact that these fellas combine some unlikely styles — roots rock, rockabilly, hillbilly punk, bluegrass, and countrified southern rock. As far as new, I would go as far as to say the Reverse Cowgirls put their own spin on an already existing subgenre of today’s roots music, and that is saying something. Their sound is almost what I would imagine you would get from combining, say, the Sixtyniners, the Allman Brothers, Zeno Tornado & the Boney Google Brothers, and Old Man Markley. Of course, there is a reason that there is an element from the Sixtyniners in the Reverse Cowgirls’ sound: vocalist, guitarist and foot drummer Michiel Hoving was also involved in that project, with a 2010 album titled Too Drunk to Truck on Voodoo Rhythm Records.

As far as the standout tracks on Bucking, I would have to go with “Damn the Damage,” “Bad Luck & Trouble,” “Prairie Road,” “Looose,” and “Homemade Rust.”

Ondanks deze goede pers, geven de leden van Reverse Cowgirls uiteindelijk toch voorrrang aan hun andere activiteiten. Michiel Hoving aan zijn Varkentje Rund-computeranimatie serie en Joost Dijkema aan zijn solocarriere, waarbij hij in 2017 is verkozen tot Groninger Stadsmuzikant. Tussendoor treden ze nog wel op, o.a. tijdens de Zwarte Cross van 2018.

Voorjaar 2019 geeft Harry Kingma aan te stoppen met Reverse Cowgirls. Gelukkig betekent dit niet het einde van Reverse Cowgirls, maar gaan Michiel en Joost op zoek naar een waardige vervanger. Die wordt ook gevonden in de persoon van Bram Menninga. Hierdoor komt ook weer nieuw leven in de band, en Joost en Michiel zijn zelfs weer aan het nadenken over nieuwe songs voor Reverse Cowgirls. Nu ze nog schrijven en spelen.

Het optreden van Reverse Cowgirls waar we jullie nu een selectie uit tonen, betreft dat van 11 maart 2015, toen de band opende voor hun vrienden van T-99.

We wensen jullie weer veel kijk- en luisterplezier met deze nieuwe editie van “VERA-Beauties of the Underground-Live”.


Dit videoproject van Teus Druyff is een aanvulling op het al lopende VERA/Live project, waarbij opnames van concerten op vinylsingles worden uitgebracht. Lees hier meer over dit initiatief. En hier kun je de singles via de webshop kopen.