Mocht je het schitterende 'At Echo Lake' nog niet in zijn geheel hebben geabsorbeerd, Woods heeft met 'Sun and Shade' weer een nieuwe plaat. De zesde in de lijst. En dat in niet meer dan vijf jaar tijd; een behoorlijk hoog tempo waarmee de heren een uiterst pruimbaar oeuvre uit de grond stampen. Stijlvast is Woods al sinds het begin en ook op 'Sun and Shade' wijkt Woods nauwelijks van hun krakkemikkige indiefolk met een rafelrandje af. Al is het The Beta Bandachtige ritme in 'To Have in the Home' een aangename afwisseling. Maar alleen in het bijkans tien minuten durende en nergens naar toe gaande pruttelexperiment 'Sol y Sombra' bewandelen ze een ander pad. Voor de rest, kent 'Sun and Shade', net als voorgaand werk, een paar puike songs en zijn ze wederom gegroepeerd: in vol ornaat op Kant A en op Kant B in een kleinere, maar beklijvende vorm. Tussendoor is er, net als anders, wat ruimte voor experiment, in alle soorten en maten. Met die opsomming van herhalingen, wil ik niet zeggen dat er niets te beleven valt op 'Sun and Shade'. In tegendeel. De klasse zit hem echter in de songs, want die zijn weer van een hoog niveau. Het pure 'Who Do I Think I Am' en het wat wildere 'Any Other Day' bijvoorbeeld, of het bijna op fluistertoon gezongen 'Say Goodbye', als mooie afsluiter. Op 'Sun and Shade' bewijst Woods voor keer zoveel dat ze perfecte liedjes kunnen schrijven. En dat maakt deze band zo goed.

- Niek