Als je denkt dat het nu wel afgelopen is met die new wave revival dan is niets minder waar. A Place To Bury Strangers hebben ons onlangs weer aangenaam verrast met 'Worship', Moon Duo is weer duister en bezwerend op 'Circles' en nu is er het uit San Francisco afkomstige project The Soft Moon rondom audiokunstenaar Luis Vasquez.

Zeros zit tot aan zijn nek in de industriëele en donkere gothic sound van de jaren '80. De plaat hypnotiseert van begin tot eind met dromerige electro beats die stevig pompen onder een duistere laag synthesizer pop, die als een warme golf die over je heen wast.

De sound is duister als een onheilspellende achtervolging in de nacht en bezwerend als een opgelegde vloek. De plaat opent met het bedwelmde 'It Ends' waarna Vasquez betovert met Robert Smith achtige waterige gitaarloopjes  ('Machines') en orgastisch en spookachtig hijgt en fluistert op stuwende Bauhaus beats. Op 'Zeros' grijpt hij met beide handen naar This Mortal Coil's 'Sixteen Days, Gathering Dust' met een vette house beat eronder. Waanzinnige track! Bij 'Insides' neemt hij iets gas terug en zingt voor het eerst een melodietje, waarna de psychedelische helikopter weer opstijgt op 'Remembering the Future' en het tergend woestijndonker wordt op het snijdende 'Want'.

Het is een plaat waar je op den duur misschien gestoord van wordt, maar vooralsnog vind ik hem geweldig.