The Ruins Of Beverast - Foto: Paul Verhagen

Wie kent het nog, het Zwitserse Sadness? In 1993 brachten zij het Gothic Doom Death juweeltje “Ames de Marbre” uit. Waarom zo diep spitten Wokje, waarom? En vanwaar al deze herinneringen, ben je triest, is er iets verschrikkelijks gebeurd of knellen uw nieuwe schoenen? Ik hoor het u denken en u kunt mij dat ook op de man af vragen en ik zal slaafs antwoorden met: Nee klootzak/trut! Ik luister naar 'Blood Vaults (The Blazing Gospel of Heinrich Kramer)' van het Duitse The Ruins Of The Beverast! De akoestische gitaren, de reverb en de pijnlijke dreigende akkoorden van deze plaat brengen mij terug in de jaren, en laat me nu alleen!

Ruins Of The Beverast boeit met Trieste uitgesponnen muziek die het midden houdt tussen avant garde black, doom en death metal. Religieuze knipogen door middel van preekzang, uitbarstingen met een diep rochelende deathgrunt en uitgesponnen doom melodieën die epische dieptes laten weerklinken. Met galmende orgelpijpen wordt de duisternis aangespoord nu toch eindelijk eens een keertje voort te maken en het licht te verdringen, want het kan niet immer zonneschijn en blijdschap zijn op deze planeet.

Watain houdt ook de spreekwoordelijke zonnebril op. Het jachtseizoen is op ‘The Wild Hunt’ geopend en het christenvolk mag weer opgejaagd worden. Even als alle andere religies want op foute ideeën kun je deze jongens niet betrappen, gelijke monniken gelijke kapmessen!

Dissection en zijn kale chaosaanbidder mag dan voor compost liggen maar in Watain is de waardige opvolger gevonden. Op deze The Wild Hunt hebben deze Zweden de perfecte mixt gevonden tussen een thrashy old school sound , die herinneringen boven brengt aan first wave black metal en Duitse Thrash. Melodieuze solo’s en chaos, verzwelgende zwarte tonen. Er gaat een dreiging van deze plaat uit die de hele plaat aanhoudt. De smerige rauwe vocalen liggen tussen grimmig bijtend en heldhaftig roepend, naadloos aansluitend bij het meer afwisselende karakter van deze plaat die ook nog eens groeit bij elke luisterbeurt.

Speciale aandacht moet wel even uitgaan naar het nummer They Rode On wat een ballade is en al zit ik meestal te wachten op ballades als op het oeverloos in beeld brengen van Halina Reijn’s tietjes, dit nummer is buiten een saluut aan Bathory, ook een statement van de band, dat ze doen wat ze willen, en was "Do what thou wilt shall be the whole of the Law." niet de hele wet?

Het zal u niet ontgaan zijn maar begin volgend jaar staat het Duitse Endstille op de Vera Buhne, ze verdedigen dan hun laatste album Kaputilation 2013. Een degelijk black metal album dat niet verrast als je de zeven voorgangers kent. Snel en snijdend, koud en rauw maar met melodielijnen en afwisseling in de riffs. Als Entstille de nieuwe nummers voorbij laat razen vergeet men ook de Duitse thrash traditie niet en middels de Sodom cover Blasphemer laat men horen waar de mosterd vandaan komt. Verder hoeven we er weinig woorden aan vuil te maken of we moeten het nog even hebben over de kinderlijke provocaties middels de Samples uit de tweede wereld oorlog en de titel van het nummer Sick Heil. Verder dan een lichtelijke frons komen die provocaties echter niet.