Elke maand bespreekt Jan van platenzaak Elpee de nieuwste en beste releases. Laat je leiden en hou de Vera site in de gaten. Wie weet komt een van de favorieten nog eens live langs!

Brian Jonestown Massacre – mini album thingy wingy

The Black Cult - s/t
Daar is ie dan,  het lp debuut van Groningse garagepunkjochies The Black Cult. Terwijl ze nog volop in de groei zaten verscheen er al een debuut 7” op Tim Knol’s Tender Records. Nu een hele lp. En een zonder meer ruimschoots overtuigende debuut lp ook. Dertien goeie punkpoppende nummertjes, waarvan er maar eentje de drie minuten haalt. Vrijwel alles behoorlijk catchy en zeker de helft had ook best op een single gekund, complimentjes die je muziek van dit soort eigenlijk altijd zou moeten kunnen maken. Neem het voor wat het is, lekkere liedjes, niet meer en vooral ook niet minder. Best volwassen voor een stel van die jonkies. Lekker geproduceerd ook. Hier een mooi nummer.

The Barreracudas - can do easy

De Kat – s/t
En nog meer lokaal talent.  Bijzonder intrigerend debuut, in eigen beheer uitgebracht, van Gronings gezelschap De Kat. Zeven nummers, grotendeels lang uitgesponnen met lekkere gitaren. Nagenoeg alles instrumentaal ook. De meeste nummers hebben een bijna ‘bluesy’ sfeertje, maar vat dat vooral niet verkeerd op, met een wat psychedelische inslag. Vooral de nummers waar de gitaar flink uit de bocht begint te gieren bevallen ons zeer goed. Behoorlijk overtuigend vinden wij. Hier en hier twee nummers.

Kurt Baker – play it cool

Slick!– s/t
Glam/glitter/powerpop bands zijn bijna ‘a dime a dozen’ tegenoordig maar het debuut van deze band uit Oakland, Californië draait soepeltjes mee aan de top.  De eerste release op een nieuw label van twee jongens van Apache, King Rocker Records. Stevig in het midden van de jaren ’70 geworteld. Niks nieuws maar wel verrekte goed gedaan en mooi tussen alle in de eerste regel genoemde genres en met af en toe een scheut Dictators-achtige machorock, ook niks mis mee. Was dit een jaren ’70 band geweest, dan hadden ze zomaar in handen kunnen vallen van het illustere duo Chinn & Chapman (mannen achter de hits van The Sweet, Mud en Suzy Quatro bijvoorbeeld) en een freakhit of wat kunnen scoren. Hier en hier twee voorbeelden. En vooruit, nog eentje.

The Chills – silver bullets

Dylan LeBlanc – cautionary tale
Beetje sombere maar erg mooie nieuwe plaat van Dylan LeBlanc. Somberende ‘Americana’ met het juiste Muscle Shoals/Alabama gevoel, niet zo raar op zich want daar komt ie vandaan. Twee jaar geleden zat LeBlanc, amper 23 toen, er blijkbaar op jonge leeftijd al even flink doorheen, en de drank hielp ook niet echt, en de weg terug legde ie de jaren erna af en het resultaat vindt zijn weerslag op deze plaat, gemaakt met iemand van Alabama Shakes en iemand van Civil Wars. LeBlanc heeft een mooie gruizige stem maar kan daar desondanks fraai mee zingen. Veelal meeslepende midtempo americana liedjes met soulvolle invloeden. Hier het titelnummer. En hier een nummer waar ie wel wat aan Neil Young doet denken.

Shadow In The Cracks – s/t

Atlantic Thrills - vices
Nieuwe lp van Atlantic Thrills, op Almost Ready Records. ‘12 tracks steeped in the legacy of the perverted American rock'n roll underground.’ Zoals wel meer Amerikaanse bands, we noemen een Dead Ghosts, enorm schatplichtig aan met name Black Lips. (On your own bijvoorbeeld, geen slecht nummer maar bijna proceswaardig) Dit heeft een tikkeltje meer surfinvloeden dan die Lips, Almost anything bijvoorbeeld is een echte knaller. Niks origineels dus maar verder ook eigenlijk weinig mis mee en goed genoeg voor minstens twee maanden draaiplezier. Luister de hele plaat hier.

Elpee
Oosterstraat 24-1
050 3135137