Elke maand bespreekt Jan van platenzaak Elpee de nieuwste en beste releases. Laat je leiden en hou de Vera site in de gaten. Wie weet komt een van de favorieten nog eens live langs!

Brian Jonestown Massacre – mini album thingy wingy

Heron Oblivion – s/t
Een soort van ‘superband’, met leden van Comets on Fire en Six Organs of Admittance. En met zangeres Meg Baird van Espers. Het geheel levert één van de meest bijzondere platen van de laatste tijd op wat ons betreft. Door de stem van Baird doet het af en toe heel erg denken aan de folkrock van bands als Fairport Convention. Maar dan halverwege de meest nummers exploderen opeens de schroeiende scheurgitaren en breekt de hele boel open. ‘Pastoral pummel’ aldus iemand van WFMU. ‘Like an Opal/Fairport wedding with more tumbling, syrupy electric lines all around.’ Een uiterst intrigerende plaat, die per draaibeurt beter wordt. Hier een nummer. En hier (met mooi Neil Young-y intro). Op Sub Pop.

The Barreracudas - can do easy

Doug Tuttle - it calls on me
Tweede lp op Trouble in Mind van Doug Tuttle. Zijn eerste soloplaat zat iets meer in de hoek van de psychedelica. Op It Calls On Me zit Tuttle zit Tuttle rond te koekeloeren in de tijd rond 1970, ergens tussen bvb Fairport Convention en The Byrds soms. ‘A dreamy journey through sun-burnt landscapes, while still showcasing Tuttle’s trademark masterful guitar-work and his very own brand of impeccably-crafted, fractured psychedelic pop.’ Mooie bezwerende liedjes op een plaat die even een paar draaibeurten nodig heeft maar net als de eerste verslavend werkt. Hier een nummer. Hier het titelnummer.

Kurt Baker – play it cool

Milk Lines - ceramic
Prachtige lp op In The Red van nieuwe ‘band’ van Jeffrey Clarke van de Canadese Demon’s Claws. Nou ja, band. Dit is hij, samen met zijn vrouw. Levert een prachtig resultaat op. Doet soms (zoals hier, een demo van een nummer van de lp) wel wat denken aan Sonny & Cher die onuitgebrachte Velvet Underground nummers doen. Of andersom, Velvet Underground met Sonny & Cher als vocalisten in plaats van Nico en Lou Reed.  Hier een erg mooi nummer, lekker countrified en sloppy.

The Chills – silver bullets

The I Don’t Cares – wild stab
Post-Replacements heeft Paul Westerberg voornamelijk Paul Westerberg platen gemaakt. Het is dan ook een erg aangename verrassing dat zijn samenwerking met Juliana Hatfield als The I Don’t Cares meer de spirit van the Replacements oproept. Het heeft het lekker losse, rauwe en rommelige van de mooiste Replacements platen. ‘Wild Stab is a jangly, jaunty, lo-fi sprawl. Its 16 tracks sound slapped together, delivered straight from a basement studio. Wild Stab feels like a couple of pals rockin’ out, having fun, and not worrying too much about the final product.‘ Kortom, bijna als een Replacements plaat. Citaatje van Aquarium Drunkard: “So – how does Wild Stab hold up? It’s actually fantastic.’. Hier een nummer. En hier nog eentje.

Shadow In The Cracks – s/t

Marta Ren & The Groovelvets - stop look listen
De hoes ziet er uit als een versleten jaren  ’60 hoes, de muziek klinkt alsof ie zo rechtstreeks uit die jaren ’60 getransporteerd is, inclusief Marta’s stem. Funk. Soul. Blazers. Orgels. Ren is een jonge soul en funk zangeres, uit Portugal trouwens, met een lekkere soulstem, laten we zeggen de Sharon Jones van Portugal. Vooral als de blazers goed tekeer gaan komt het geheel flink los. Luister maar eens naar dit nummer. Geschikt voor dansvloertjes her en der.

Elpee
Oosterstraat 24-1
050 3135137