Amusement Parks On FireUK
Misty CoastNOR
Jaren geleden kwam de toen nog heel jonge Michael Feerick, als Amusement Parks on Fire, met een weergaloze shoegazeplaat. Perfect getimed. Want de beste shoegaze-platen uit het begin van de jaren ’90, werden in die dagen weer van zolder gehaald en opgepoetst. ‘Loveless’ van My Bloody Valentine verscheen tegelijkertijd bijkans uit het niets hoog in alle Nederlandse ‘beste-platen-ooit’-lijstjes en 'iedereen' liet de gitaarwalsen van Slowdive, Lush en Looper weer met gebogen hoofd over zich heen denderen.
Die titelloze Amusement Parks on Fire-plaat was niet alleen perfect getimed, ook had hij het perfecte shoegaze-geluid. Het had geweldig enerverende nummers met de juiste drama, elk song had een opwindende spanningsopbouw en de gitaren sloegen rollend en vol bombast toe op plekken waar het moest. Feerick had er - volgens de overlevering - drie jaar op lopen schaven en smeren, van z’n 16e tot z’n 19e. In zijn slaapkamertje in Nottingham. Het resultaat was in ieder geval fantastisch en het stond die dagen heel vaak en heel hard op in het kleine kantoortje van Pepr, voor aan de Oosterstraat. En niet alleen daar.
Dat Feerick – volgens critici dé discipel van Kevin Shields – in een interview aangaf dat hij nog nooit naar My Bloody Valentine had geluisterd, dat het leentjebuur bij Swervedriver, Ride, The Jesus and Mary Chain en anderen soms overduidelijk was - luister naar de hit 'Venus in Cancer' en denk aan de zanglijnen van 'Little Fury Things' van Dinosaur Jr - en dat het optreden in VERA (in 2005) de verwachtingen bij lange na niet kon waarmaken, nemen we bij het horen van ‘Amusement Parks on Fire’ iedere keer weer voor lief. Ook dat Feerick met ‘Out of the Angeles’ (2006) een kopie van het debuut afleverde, nemen we hem niet kwalijk. Dat Feerick na twee klasse platen uit beeld raakte, nemen we hem wel (een beetje) kwalijk. Want als iemand het talent voor zo’n geweldig debuut heeft, maar dat talent niet kan uitbouwen naar meer moois, is dat ontzettend zonde.
Tot nu. Want Feerick is het beeld weer binnengestapt, met tevens enkele shows in Nederland. Geen idee wat er in de afgelopen 12 jaar is gebeurd, Spotify laat horen dat de appel dichtbij de boom is blijven liggen. Nog steeds maakt hij denderende shoegaze-krakers. Niet zo weergaloos als toen, maar dat geeft niet. Zo’n dynamisch, aaneengeregen drietrapsraket ‘Venus in Cancer’-‘Eighty Eight’-‘Wipers’ is immers een once in a lifetime-ding. Het enige wat we nu nog van Amusement Parks on Fire verlangen is een optreden dat past bij de muziek die hij maakt(e). Een optreden vol gedresseerde, maar overweldigende gitaargolven, met alles wat daarbij komt kijken. Een optreden dat Amusement Parks on Fire-waardig is, zeg maar.
Toentertijd kwam die buitenlandse tour van Amusement Parks on Fire iets te vroeg; het succes van het debuut kwam zo snel dat de om Feerick gevormde band nog niet de vlieguren had gemaakt, die een gemiddelde Britse band maakt voordat ze de Noordzee oversteken. Nu is dat anders: Ruim 12 jaar meer ervaring en Feerick & Co. hebben op grotere en kleinere podia gespeeld. Dat wordt knallen in VERA. Dat kan niet anders. Kom kijken!
niek