Chris BrokawUSA
Support: Levi NoahNL
Co-founder of Codeine and Come
In deze jachtige tijden is het soms erg lekker om even achterover te leunen en te genieten van basale, elementaire muziek van een man met gitaar, gestript van elke poespas maar barstend van vakmanschap. Zo’n vakman is Chris Brokaw – in Groningen zeker geen onbekende – en wel “één van de hardst werkende mensen in de anti-showbusiness” genoemd.
Oudere Veranen en VERA-bezoekers krijgen nog altijd warme gevoelens bij de keer dat Brokaw met Codeine bijna de Poll won, begin jaren ’90. Toen was hij nog drummer, en schoof na twee platen met Codeine door naar gitaar in de band Come, die hij samen met Thalia Zedek oprichtte. Ook zij speelden natuurlijk in VERA; hun show in 1996 was één van de eerste die ik in VERA zag. Slowcore en indierock was toen helemaal hip, met ook bands als Karate, Low en Aerial M op ons podium.
Helaas was Come ook geen lang leven beschoren, maar Brokaw kan zoals gezegd niet lang stilzitten. Hij heeft deze eeuw aan gigantisch veel platen, soundtracks voor films en documentaires en zelfs aan dansvoorstellingen meegewerkt. Een hele rits (al dan niet instrumentale) albums staat op zijn eigen naam; hij zat in bijvoorbeeld Pullman, Rivulets, The New Year, Dirtmusic en Consonant; en werkte samen met onder anderen Geoff Farina (Karate), Evan Dando (The Lemonheads), Thurston Moore (Sonic Youth), John McEntire (Tortoise) en Steve Wynn (The Dream Syndicate). Prima vriendengroep! In zijn tijd met Dirtmusic nam hij met Tamikrest (onlangs nog hier live) in Bamako, Mali de plaat ‘BKO’ op. Op het Brooklyn International Film Festival won hij een prijs voor beste soundtrack voor de film ‘Road’.
Een bezig baasje dus, deze muzikale octopus die overal een armpje omheen wikkelt, opvallend vaak om artiesten die we hier in VERA ook graag zien. In 2013 speelde Chris Brokaw solo in het Groninger Museum (wat erg mooi was), maar aan de Oosterstraat hebben we hem al een tijdje niet meer verwelkomd. Nu heeft hij met ‘End Of The Night’ zijn zoveelste plaat uit, wat wellicht ietwat negatief kan klinken, maar als je ’s mans prachtige gitaarspel en warme stem weer hoort alleen maar positief is. Kom in VERA lekker achteroverleunen bij deze invloedrijke vakman en al genietend even goed onthaasten.
Support is er van de Arnhemmer Levi Noah (Noah Baan). Hij maakt lo-fi bedroom popliedjes. Met zijn gitaar en zijn breekbare stem maakt hij lieve liedjes met soms wat minder lieve teksten. Het voelt alsof je naast hem in zijn kamer zit te luisteren. Terwijl hij fluistert en zingt over zijn eigen alledaagse en persoonlijke jongemensenzaken.
T-Ice