Eén brok historie de laatste tijd in VERA. Ga maar na: The Posies, The Melvins, Moving Targets en nu dan Mudhoney. Dan kun je cynisch concluderen dat VERA een bejaardentehuis is geworden, maar je kunt net zo goed vaststellen dat er nadien zelden is getipt aan de kwaliteit en originaliteit van dit soort invloedrijke grondleggers van verschillende genres. Dus wanneer komt Sonic Youth weer spelen?

Mudhoney wordt vaak (met Sonic Youth) aangestipt als de wegbereiders van de grunge. Die turbulente jaren ’90 die zoveel jonge levens veranderde (inclusief die van ondergetekende), maar ook zoveel jonge levens kostte: Andrew Wood, Kurt Cobain, Kristen Pfaff, Layne Staley en onlangs nog Chris Cornell. De ironie wil dus dat veel van de populairste grungebands deels letterlijk zijn uitgestorven, maar dat de grondleggers, die stoïcijns hun ding bleven doen in de underground, vaak nog altijd actief zijn.

Het verhaal gaat dat de term ‘grunge’ in 1981 voor het eerst gemunt werd door ene Mark McLaughlin, die in een lokaal muziekblaadje uit Seattle zijn eigen middelbareschoolbandje Mr. Epp & The Calculators (vernoemd naar zijn wiskundeleraar!) omschreef als “Pure grunge! Pure noise! Pure shit!”. Later nam hij de artiestennaam Mark Arm aan en werd de frontman van eerst Green River en daarna Mudhoney. Eigenlijk was grunge vooral een jaren ’80-stroming, die toen het in de nineties met Nirvana explodeerde al enigszins op zijn retour was.

Het in 1988 uiteengevallen Green River bleek een vroege sleutelband: de ene helft (Mark Arm en Steve Turner) richtte Mudhoney op, de andere helft (Stone Gossard en Jeff Ament) voegde zich bij de flamboyante Andrew Wood in Mother Love Bone, de band die na Woods dood zou uitgroeien tot Pearl Jam. Wood woonde op zijn beurt samen Chris Cornell van Soundgarden, en leden van Soundgarden en Pearl Jam zaten weer in Temple Of The Dog. Drummer Dan Peters van Mudhoney zat ook bij Nirvana (‘Sliver’!) en Screaming Trees op de drumkruk. Dale Crover van The Melvins zat met Kurt Cobain in Fecal Matter en drumde vóór Dave Grohl (toen Scream, nu Foo Fighters) in Nirvana, te horen op ‘Bleach’ en ‘Incesticide’. Misschien slaat die laatste titel wel op de Seattle-scene?

Mudhoney bracht hun eerste EP ‘Superfuzz Bigmuff’ met direct hun grootste ‘hit’ ‘Touch Me I’m Sick’ uit op het label Sub Pop, epicentrum van opwindende muziek uit die dagen. Volgens velen is dit hun beste plaat, in elk geval is het één van de fundamenten onder de grunge en noiserock die daarna zo floreerde. De originele band bestond uit Mark Arm, Steve Turner, Dan Peters en bassist Matt Lukin (ex-Melvins). Die laatste is in 2000 vervanger door Guy Maddison; de rest staat vanavond gewoon weer in VERA. Net als in 1989 en 1992, want Groningen was al voor de grunge een hype werd gek op de Sub Pop-catalogus. Pas in 2006 en in 2016 was Mudhoney weer terug, met shows die lieten zien dat ze nog lang niet afgeschreven mogen worden.

Nu ik het rijke oeuvre van Mudhoney weer eens zit terug te luisteren, ervaar ik hetzelfde als collega Dikkie bij Moving Targets had: wat belachelijk veel goede songs hebben ze geschreven zeg! Met net als The Melvins ruimte voor humor, dat zie je ook niet vaak. Die gruizige gitaren, die mengeling van punk en Stooges-garagerock, die pakkende riffs en melodieën. En niet alleen het oude werk, ook in deze eeuw zingt Mark Arm met zijn typische stem nog de mooiste nummers. Zo valt op het jongste wapenfeit, ‘Digital Garbage’, weer genoeg te genieten. Die herkenbare sound, de anti-popstructuren, de maatschappijkritische teksten, het soms nog ouderwets uit de bocht vliegen. Mudhoney, ooit één van de eerste scheuten van de stamboom, is nu een volgroeide oude – maar nog steeds bloeiende – woudreus geworden, niet kapot te krijgen.

De overgang naar de bandnaam Please The Trees is dan makkelijk. Deze Tsjechische band bestaat zo’n tien jaar, krijgt steeds meer aanhang en heeft met ‘Infinite Dance’ hun vijfde plaat uit. Ze spelen vooral psychedelische stoner grooverock en kregen op plaat hulp van John Grant, Thor Harris (ex-Swans, Shearwater) en Cory Gray (The Decemberists). Als je de video van ‘Consider Death’ op hun website hebt beluisterd, weet je dat je vanavond op tijd moet komen. En die bandnaam? Geïnspireerd door een vriend uit New York die stiekem overal bomen plant, planten zij in elke stad waar ze spelen ook een boom. Benieuwd waar die in Groningen komt te staan!

T-Ice