Het gebeurt precies op de eerste minuut in het liedje. In een geluidsstorm van overstuurde gitaren en hamerende drums schreeuwt plotseling iemand de longen uit zijn of haar lijf. Inhouden kan niet meer, die schreeuw moet eruit. Het is geen zangtekst, het is gewoon een niet gearticuleerde schreeuw en hij duurt een volle seconde. Misschien was hij wel helemaal niet gepland bij het opnemen van het nummer. Zo lijkt het in elk geval. Maar die schreeuw werd hoe dan ook geslaakt en hij staat op plaat. Misschien is die plotselinge, ogenschijnlijk ongecontroleerde uitbarsting van energie wel de best mogelijk omschrijving van de band van vanavond.

De band heet Oh Sees en het betreffende liedje heet 'Contraption/Soul Desert'. Ik vind het één van hun beste nummers. Het is voor de helft een cover van het nummer 'Soul Desert' van Can en voor de helft hun eigen werk. Net als Can is ook het Amerikaanse Oh Sees niet vies van een potje psychedelica, maar veel meer meer dan Duitse band is Oh Sees een punkband. Ze koppelen breeduit waaierende jams aan een explosief garagegeluid. Op plaat is dat al energiek, maar vooral live is de band berucht. Ze veranderen publiek in kolkende massa's, waarbij er voortdurend dingen door de lucht vliegen: bier, schoenen, crowdsurfers. Te midden daarvan staan zanger-gitarist John Dwyer (bijna altijd gekleed in hemd en korte broek) en zijn regelmatig van samenstelling wisselende band zich het zweet voor ogen te spelen. Ze jagen het ene na het andere nummer er door. Alles in de hoogste versnelling. Ze kunnen niet anders.

Dwyer begint al in 1997 met muziek maken en uitbrengen, dan nog onder de naam Orinoka Crash Suite. In 2006 krijgt de band een beetje vorm en gaan ze zich The OhSees noemen, de naam waarmee ze in de jaren daarna naar hartelust variëren. Ze nemen muziek op als The Oh Sees, Thee Oh Sees en nu dus als Oh Sees. Het recept is eigenlijk steeds hetzelfde. De muziek van Dwyer en zijn kompanen is als een ADHD'er op een LSD-trip. Spacey, kleurrijk en nogal aan de drukke kant.

Die drukte gaat gepaard met een enorme output. De band brengt praktisch elk jaar wel één of meerdere platen uit en ze zijn bijna allemaal de moeite waard. Het zit in de gevarendriehoek van punk, psychedelica en garage, maar de band weet er zo mee te spelen dat het elke keer toch ietsje anders klinkt. De plaat 'Carrion Crawler / The Dream' (waar ook Contraption / Soul Desert op staat) heeft een rauwe punkfeel. Op 'Floating Coffin' (alleen al de moeite waard vanwege de spuuglelijke hoes met aardbeien en monstertandjes) gaan de tempo's wat omlaag en klinkt het bijna als stoner. Weer een plaat later wordt de hyperactieve rock strakker dan ooit gebracht en sta je met vuistje in de lucht als bezetene mee te brullen. Het nieuwe album 'Overthrown' staat overigens op het punt van verschijnen.

Boven alles is Oh Sees een liveband. Een band die niet op het podium staat maar er van spat. Concertzalen laten ze achter alsof er een storm gewoed heeft. Daar weten we hier wel raad mee. Kom op tijd. Het wordt druk. En zweterig. En geweldig.

– Bart

In het voorprogramma van Oh Sees staat de Groningse garagerock band Los Obamas. De groep bestaat sinds 2010 en komt voort uit bekende punk, rock en rock ’n roll bands uit Grunn. Zo spelen of speelden Arnold Nieborg, Joris Witvliet en Eli Padmos in bands als The Kickers, The Swains, The Gravediggers, The Fuckups en The Monroes.