De jongste telg van de familie was nog maar zeven, toen de gezusters Findlay besloten een band te starten. En nee, we hebben hier niet te maken met een soft mmdoowop bandje die wat folk uitdeelt, de uit een klein dorpje in Victoria, Australiƫ afkomstige zuster rocken log en vet.

Vier langspelers hebben de dames op hun naam. En ze houden wel van een potje psychedelica. Vooral op laatste plaat Bent, waar het zwierige orgel van zus Sarah op de voorgrond staat, neemt de wat ruige seventies hardrock sound op vorige platen een psychedelische afslag. Heerlijk deint het keyboard op de zweverige vocalen van zus Amy Lee, die zuiver en helder zijn als een fris stroompje dat langs een rotswand sijpelt. De band slaat hier een wat meer soulvolle weg in en gedijt daar goed op. Ze stonden dan ook niet voor niets op het Desertfest in Berlijn en op het John Peel podium op Glastonbury. Gierend stuwende gitaren, veel wah wah, een fijne speels zwevende rock sound. Het past goed tussen bands als Electric Wizard, Uncle Acid and The Deadbeats en een Freedom Hawk. Mijn favoriete plaat van dit viertal is hun tweede As Above, So Below (2016) waar een aantal dijken van songs op staan, waaronder het fenomenale 'changes'. Wat een stem! Loepzuiver, dromerig en engelachtig. Maar het zijn niet alleen de vocalen die het hem doen. De plaat staat bol van killer riffs en headbangers en niet voor niets kreeg hij lovende recensies en belandde hoog in de charts.

In 2018 zag hun derde plaat Far From Earth het levenslicht en ging de band op tour met Black Rebel Motorcycle Club.

En vorig jaar kwam alweer Bent uit, een muzikale ontmoeting tussen Black Sabbath, The Doors en Led Zeppelin. Als een mooie autorit door een desolaat landschap met gitzwarte nachten schitteren de dames als sterren aan de hemel. Een warme loodzware muzikale deken van zompige psychedelica waar je heerlijk onder wil blijven liggen. Haal die lavalamp maar van de zolder en dompel jezelf onder in de moerassige seventies rock van Stonefield.

Nathalie