Exhumed delft er al weer geruime tijd op los. Tuin na tuin worden botweg de knekels omhooggehaald en bespuugd met fluimen als gras zo groen. En gal als boterbloemen zo geel. Deze besmeurde drab van menselijke overblijfselen worden in mallen tot liederen gegoten, die menig horrorfreak aan het joggen krijgt, weg zijn ze bij de smerige aan Carcass refererende tonen.  Tezamen met bands als Impaled en County Medical Examiners laat Exhumed horen hoe invloedrijk Carcass precies geweest is.  En ook de rochelende flurkende, snuikende, fnuikende lijkstijvers van Entombed en Necrophagia mogen in het achterhoofd blijven weerklinken.. Ziek zijn de tonen die modder en aarde lostrillen met bassen als graven zo diep en de weeïge lucht van aarde, vleesresten en grondwater zich vermengden tot een l’odeur de morire.

De hoogpriesters van het onderaardse laten stembanden om beurten spetteren en spatten en als de bloedfluim van de huig springt malen misselijkheden hersencellen tot pulp. De diep grunt laat tijden van Impetigo herleven, de knijpende ziek hogere zang is gemeen en bijtend als zuur.

Death, grind, punk, gore: het teiltje zit tot de rand gevuld met cadaverresten van de muziek van het verval. Uit deze teil trekt Exhumed met blote handen de meest bruikbare resten en vermaalt deze met gebruik van de gouden oude kettingzaag tot hun swingende carnaval des doods.

Ook perfect gezonde nummers weten zij ziekte toe te dienen zoals blijkt op de cover plaat “Garbage Daze Re-Regurgitated” waarop ze laten horen niks te maken te willen hebben met de metalvooroordelen en coveren nummers van The Cure, Led Zeppelin, Amebix en zelfs Metallica.

Elke plaat van Exhumed is een slag in het gezicht of je nu de eerste “Gore Metal”, uit 1998 nog eens opzet of de laatste “All Guts No Glory” uit 2011 het blijf beuken met de voorhamer tot je gezicht net zo plat is als de humor van Geer en Goor.

Lelijke hoer! Oftewel Prostitute Disfigurement. Deze olijke Bourgondiërs hebben hun tentakels over het land verspreid en uit het Noorden de verdwenen bezetting aangevuld. Death metal pur sang met razende retestrakke drums, gitaarriffs die zonder bril niet te volgen zijn en een strot waarvan zijn moeder niet weet dat ie ‘em daarvoor gebruikt.

Death Metal die op een zolderkamer begon, als geintje, zo lomp en bruut mogelijk. Dat Maaskantje de tering kan krijgen! Nu gieren ze met de trekkerbanden over menig death band om ze voor dood in de versgeploegde modder te latten rotten.

- Wokkel