Elke maand bespreekt Jan van platenzaak Elpee de nieuwste en beste releases. Laat je leiden en hou de Vera site in de gaten. Wie weet komt een van de favorieten nog eens live langs!

Des Demonas – s/t
Geweldige lp op in The Red en terecht een grote favoriet van onze vrienden van Planet Trash. ‘Liedjes die vol vuur manoeuvreren tussen fucked-up-psychedelica en totaal verrotte punk’. Met leden die hun sporen verdienden in The Make Up en bij Kid Congo, zwiert en krioelt dit gezelschap uit Washingon, DC door allerlei zijtakken van psychedelica en garage en dat levert een boeiend en spannend hoorspel op. Zonder dat het er echt op lijkt, is in sommige nummers ook zeker de sfeer van Protomartyr niet ver weg. Deze bijvoorbeeld. Om Planet Trash nog een keer te citeren: ‘Aanschaffen deze plaat. Sofort!’ Amen. Hier nog een nummer, ook al met behoorlijk Protomartyr gehalte in de vocalen.

Bed Wettin Bad Boys – rot
Erg goede tweede lp van deze Aussies, met o.a. één Royal Headache in de gelederen. En BWBB zanger/gitarist Nic Warnock bracht destijds zelf het debuut van die band uit op zijn eigen RIP Society label. Kortom alle windvaantjes staan de goeie kant op. Het debuut van BWBB was al behoorlijk goed maar dit is toch nog een flinke stap vooruit. Lekker nonchalante en typisch Aussie jangle garage met een gezonde dosis soulgevoel in de sound. Hier een erg mooi nummer. Op What’s Your Rupture.

Paul Messis – songs of our times
Paul Messis is een Engelse neo garage en folkrocker, die in allerlei bands zit (zoals sixties band The Higher State en DIY punkrockband Suburban Homes) maar ook heel erg veel onder zijn eigen naam uitbrengt en grotendeels is dat mooi werk. Zo ook deze lp, zijn derde solo plaat. Erg goede plaat! Doet ons soms wel wat denken aan het werk van ‘onze eigen’; Mark Ten Hoor en diens band The Kryng. Aardig lo-fi soundje maar prima nummers allemaal. Lekker Byrds-achtige zessnarige gitaren en met zo nu en dan een mooi vies snerpende gitaarbreak. Goeie plaat. Luister em hier.

Monster Treasure – II
Tweede plaat van Amerikaanse band, uit Stockton, Ca, met een lekkere ‘shower of fuzz, punk rock, and lugubrious despondence. Full of scuzzed up riffs and other worldly melody.’ Noisy en toch poppy. Shoegazy vocalen met een rockende en melodieuze pot grungeyrock erachter. Wellicht wat over de top maar aldus probeert de platenfirma het te verkopen: ‘Imagine Blondie rocking out an unknown Nirvana cover at CBGB’s in the early 80s before grunge even existed and you might be halfway there.’ Dit alles zit er zeker wel in. Klinkt behoorlijk zelfverzekerd en overtuigend in elk geval en we zouden best eens meer kunnen horen van deze band in 2018. Luister em hier.

Jerry Leger & The Situation – nonsense and heartache
Leger is een Canadees die op deze dubbel cd/lp goed toeslaat wat ons betreft. Nu nog alleen als import maar in maart ook alhier uit alsnog. Sterker, Leger komt in april zelfs onder andere naar Groningen en wel in de Ierse Pub! Op de eerste plaat, het Nonsense deel, een prachtige mix van lekker rauw opgenomen rock & roll, rockabilly en country. Op plaat twee iets meer standaard Americana. Maar vrijwel alles mooi. ‘Leger manages to channel the youthful vigor of Bob Dylan, John Lennon, Neil Young and Rick Danko, sometimes all within the same song.’ Dat. En dan moeten we ook nog denken aan types als Elliot Murphy en Alex Chilton bijvoorbeeld. Jerry Leger kronkelt op Nonsense and Heartache, mooi min of meer live opgenomen en geproduceerd door Michael Timmins van The Cowboy Junkies, langs en door allerlei genres, van een soort rockabilly tot soul en country. Hier een rock & roll nummer, hier een countrynummer.