Stel; Je hebt er een lange dag op het kantoor opzitten. Een dag van koffie drinken delegeren, sportief je zonnebril in je blonde krullen drukken zodat het haar dat toch al niet in je ogen hing nog verder bij je ogen uit de buurt te houden, je overhemd zat de hele dag als gegoten om je zonnebankbruine torso en je goeden armband rinkelde nonchalant om de andere pols dan je gouden uurwerk.

En nu zit je met je colbert op de colberthouder achter je hoofdsteun op weg naar huis in je Audi A 6 of je BMW 5-serie. Thuis wacht er je vrouwtje, met een magnetronmaaltijd die ze liefdevol voor je in de magnetron pleurt. wijntje? "doe maar rose" hoor je jezelf zeggen terwijl je je machete knopen  open maakt en naar je lounge loopt alwaar je vierjarig kind Jayden in zijn Audi R8 Accu auto met de volle drie kmph door het huis jaagt. "Ga maar even op de gang spelen Jayden". Je pakt de zapper van de glazen tafel en zapt naar je favoriete spelshow, en daar zie je mij! "Overal waar ik Slayer zei wil ik Entombed invullen en waar ik Alex zei moet LG Petrov zijn stop de tijd!"

Entombed is al lang een van mijn favoriete bands en ik was even bang dat de soap van de strijdt om de bandnaam belachelijke vormen zou aannemen. even kort; Alex origineel bandlid vind dat hij recht heeft op de naam Entombed, LG Petrof zanger van af "Left Hand Path" wilde ook onder die naam verder. Alex gaat nu het album "Clandistine" (het enige album zonder LG) live brengen met een 60 koppig orkest, terwijl LG het al opgenomen album  "Back To The Front" wilde uitbrengen onder de naam Entombed. Na enige vertraging is hij er dan toch onder de naam Entombed AD.

Veel is er niet veranderd, botte swingende riffs, de lompe uiterst herkenbare strot die weer op een heerlijk on-gesofistikeerde manier verwensingen naar de hele wereld bulkt, maar volgens mij toch het meest tegen de asociale Audi rijder. Muzikaal houd de plaat et midden tussen "Wolverine blues" en "Mourning Star". Hier en daar zit de melodie er flink in en ook de riffs zijn opzwepend. Wees dus maar niet gerust Alex en zijn riffs zijn inwisselbaar.

Het logge geluid met totale absentie van mid tonen, waardoor het weer klinkt als een  trekker door een moeras. De invloeden blijft men halen uit de hele breedte van de extreme muziek zodat een crust punker even hard met deze plaat naar huis holt als een rechtgeaarde Heavy metal freak. Entombed laat de concurrentie ver achter zich als ze ooit al concurrentie gehad zouden hebben.

En je gepoetste schoen bediend het gaspedaal en alle stress en frustratie word vanuit je zenuwen omgezet naar brullende mechanische kracht die op het asfalt wordt overgebracht en je spuit weer weg. Met uit jouw autostereo het geluid van Toto, The Eagles, Genesis of Dire Straits. en laat mij achter in een wolk van fijnstof, rubber en olie. Ik trek op, hang achterover en draai de volumeknop nog wat hoger "Back To The Front"!

Wokkel