De avond begon pas laat, omdat de bands rond half tien pas binnen waren. Boven speelde Bettie Serveert nostalgische tonen voor een uitverkochte zaal en beneden waren we wat aan het rommelen met opbouwen. Een soundcheck was niet echt mogelijk en ook niet echt nodig voor beide ervaren bands uit het Groningse. Avery Plains had twee maanden geleden nog geopend voor Dinosaur Jr. voor net zo'n uitverkochte Grote Zaal als Bettie nu deed en daarom leek de Kelder een koud kunstje, maar de mannen hadden er enorm veel zin in. De mannen van Karoushi kwamen hun nieuwe plaat presenteren en waren dus ook superenthousiast. Nog even een potje klaverjas in de Kemenade en vervolgens was het al weer half twaalf, of eigenlijk vijf voor half twaalf, maar de Kelder zat al zo propvol dat we eigenlijk maar gewoon moesten gaan beginnen!

Avery Plains trapte af en kwam met een heerlijk bak jaren negentig gitaarlawaai aanzetten. Voor mij de eerste keer dat ik Avery Plains live zag (vond ik eerlijk gezegd best knap van mezelf) en het was eigenlijk wel erg goed. Iets te luid voor sommigen, maar daar was door het krappe voorbereiden weinig aan te doen. De extra gitaar zorgde voor wat extra swing gedurende de show, waardoor het ook interessant bleef om naar de band te luisteren en daar dacht een volle zaal hetzelfde over. Na een vlugge ombouw was het door met Karoushi, die het uit een nog  wat harder vaatje tappen. Dat kon je al zien aan de coole gitaar van de zanger en ik kreeg wat meer de Math-rock, post-hardcore vibes te pakken en dat vond ik helemaal niet zo erg. De schreeuwzang stond eerst een stuk te zacht, maar toen dat eenmaal gerepareerd was sloeg de energie ook over op de zaal die aardig onder de indruk was van het lawaai dat het trio produceren kan. Goede afwisseling in stijlen en instrumenten zorgde ervoor dat de energie tot het einde doorgezet werd. Om het te vieren kon de tap weer opengedraaid worden en bleef het lang onrustig, hihi.