Stevige muziek en een relaxte avond; als je het concert van Rhinorino in één zin moet samenvatten, dan komt dit het meest in de buurt. Bij binnenkomst had Douwe in een energieke bui alles al opgebouwd, het geluid bij de soundcheck was na het spelen van één nummer al dik in orde en de band ging buiten de deur een hapje eten. Tot half 12 maar even de tijd doden door een biertje in de kelder te drinken, een boek te lezen en bij Imarhan te kijken (wat ook leuk was trouwens).

Vanaf het eerste nummer is het meteen duidelijk welke band we vanavond voor de kiezen krijgen. Lompe stonerrock met laag bas- en gitaarspel dat in elkaar smelt en een fuzzy geheel vormt. Dit alles wordt voorzien van het imposante drumwerk van één van de coolste drumsters die we in de kelder hebben zien spelen. Bovendien klinkt het live een stuk vuiger dan op de opnames, wat het optreden zeker ten goede komt. Dat merk je dan ook aan het publiek, dat na het laatste nummer nog meer wil, waardoor de band één van hun nummers nog maar een keer speelt. Het was niet de meest gevarieerde set, maar wat Rhinorino doet, doen ze goed.