Nog een keer luisterend naar Do Hollywood, dat wonderlijke debuutalbum van de broertjes Michael (17) en Brian (19) D’Addario alias The Lemon Twigs heb ik me ‘ns goed verdiept in hun jeugd. En dan wordt wel het een en ander duidelijk. 

 

Scène 1: KRAAMAFDELING VAN HET EASTERN LONG ISLAND HOSPITAL, NEW YORK. DONDERDAG 15 JANUARI 1998, 14.35 UUR

ZUSTER MATHILDA [zeer verbaasd]

“Meneer D’Addario, wat doet u nu!? Uw vrouw gaat zo bevallen.”

 

RONNIE D’ADDARIO [z’n gitaar stemmend]

“Oh yeah, en zo krijgt hij de beste start van z’n leven. Oké Brian, haal die speen even uit je mond en sing along, okay? Ben je klaar? 1-2-3… Here comes the sun..tudududu…Here comes the sun. And I say: it’s allright…”

 

Scène 2: SID JACOBSON JCC PRE-SCHOOL, MAANDAG 15.30 UUR

JUF DEBORAH [met bezorgde blik]

“Mevrouw D’Addario, er is vanmorgen iets heel vervelends gebeurd. Brian en Mike hebben alle kinder-cd’s door de crêche gesmeten. Ze schreeuwden dat ze andere muziek wilden. En toen ik Sesamstraat opzette, begon ze er doorheen te krijsen. “We want Todd Rundgren, cause he’s the best!” zongen ze. Het klonk wel mooi zuiver, dat moet ik toegeven.”

 

MEVROUW D’ADDARIO [lachend]

“Todd Rundgren? O ja, ze zijn nu helemaal in de ban van die plaat Something/Anything. Ze kunnen alle liedjes al foutloos meespelen.”

 

JUF [met bedenkelijke blik]

“Ik vind het wel zorgelijk hoor. Ze zijn ook helemaal niet geïnteresseerd in blokken, kleien of kleurplaten. Alleen als de Muppet Show op tv is en dat wilde beest begint te drummen, dan stuift Mikey naar de tv-hoek.”

 

MEVROUW D’ADDARIO [vertederd]

“Ja…animal: z’n grote held.”

 

JUF

“Maar ze spelen ook niet met de andere kinderen. Ze willen het liefst de hele dag met z’n tweetjes muziek maken. Nou ja, de verkleedkist en toneelstukjes vinden ze ook nog wel leuk.”

 

MEVROUW D’ADDARIO

“Tsja, ik weet het ook niet. Hun vader is muzikant, hè. Misschien heeft dat er iets mee te maken.”

 

Scène 3:  HUIZE D’ADDARIO, DINSDAG 8.12 UUR AAN DE KEUKENTAFEL

MEVROUW D’ADDARIO

“Schiet nou op jongens! Leg dat keyboard even weg, Brian. En eet je muesli met Rubber Soul even  op, honey. Wat wil je op je bruine boterham, Mikey?”

 

MICHAEL [met pruillip]

“Ik wil geen bruine boterham! Alleen dubbele witte albammetjes.”

 

MEVROUW D’ADDARIO

“Nee, daar ben je echt nog te jong voor, Mikey.”

 

DADDY (RONNIE) D’ADDARIO

“Ach, als die jongen dat nou graag wil, Ronnie. Dat kan toch geen kwaad. (…) Oké. Hé Brian, drink je Harry Nillson op, dan gaan we. Let’s go boys!”

 

MICHAEL

“Heel even daddy...ik moet nog even wat Wings-gel in mijn haar doen.”

 

Scène 4: IN DE AUTO NAAR SCHOOL

RONNIE D’ADDARIO [draait I want you (She’s so heavy) van The Beatles en zet de cd-speler harder]

“Pay attention, boys! Let nu op die tempo-wisseling.”

 

BRIAN

“Mag dat gewoon, daddy?”

 

RONNIE

“Tuurlijk, jongen. In de muziek mag alles.”

 

Scène 5: IN DE HUISKAMER VAN DE FAMILIE D’ADDARIO, 15.55 UUR

Brian komt binnen gesloft, met zware rugzak, hangend aan één hengsel.

RONNIE D’ADDARIO

 

“Hé buddy, what’s up? Wat kijk je chagrijnig.”

BRIAN

 

“Bummer. Ik heb hartstikke veel huiswerk.”

RONNIE

 

“Don’t worry about that, son. Als je eerst maar je rockopera afmaakt. Jullie hebben nog drie uur voor het optreden. Ome Phil komt ook, en iemand van mijn platenmaatschappij.”

 

Scène 6: IN DE HUISKAMER VAN DE FAMILIE D’ADDARIO, 19.45 UUR

BILL BECKET VAN HOMBURG RECORDS

“Prachtig jongens! Schitterend. Maar van wie waren die covers eigenlijk? Ik kon ze niet precies thuisbrengen.”

 

BRIAN

“Dat zijn onze eigen songs, meneer.”

 

Scène 7: HANGEND OP DE VERSLETEN LEDEREN BANK IN DE STUDIO VAN JONATHAN RADO (VAN FOXYGEN), 14.35 UUR

 

MICHAEL

“Hey Brian, je hebt een vriendin hè?”

 

BRIAN

“Yep.”

 

MICHAEL

“Welke instrument speelt ze?”

 

BRIAN

“Geen.”

 

MICHAEL

“O, dus ze zingt?”

 

BRIAN

“Niet dat ik weet. Ik geloof het niet, nee”

 

MICHAEL [veert overeind, zet grote ogen op]

“Huh?! Wat doen jullie dàn als jullie samen zijn?!”