Als je drie briljante en stomende singles uit hebt gebracht is de logische vervolgstap natuurlijk een volledige plaat. Het zal niemand zijn ontgaan dat Groningen Noords’ Traumahelikopter sinds de plaatpresentatie 5 januari jongstleden de eerste langspeler in de winkels heeft liggen. Op Excelsior
nog wel, iets dat voor ons als zelfbenoemd voorvechters  van de underground helemaal niet cool is. Onzin natuurlijk, maar je bent wel extra
nieuwsgierig zodra de naald van je platenspeler voor het eerst de bultjes in het rode (echt waar) vinyl om gaat zetten in geluid. Om een kwartiertje later met een dikke grijns de plaat om te draaien en heel hard ‘I WANT ROOM SERVICE’ naar iemand te schreeuwen die toevallig bij je in de kamer zit.

Want hoewel de productie wel wat cleaner is dan op de singles, valt nu vooral op hoeveel verdomd sterke deuntjes Traumahelikopter in haar korte bestaan al heeft neergepend. ‘Kids’ is natuurlijk de grote single en heeft de potentie om uit te groeien tot een nationaal garagerock-anthem, maar de oudere reeds uitgebrachte singles zoals ‘Wolf’ en vooral persoonlijke favoriet ‘Prey/Predator’ klinkt nog vele male pakkender dan al het geval was.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de nieuwe kindjes, ‘Learned My Lesson’ heeft misschien wel het meest melodieuze riffje van de band tot nu toe en ‘I Ain’t Working This Summer’ is een heerlijke doorbeuk-meetapper.  Het zijn de liedjes die op de lp zegevieren, waar dat op de vroegere singles voornamelijk de sound en de achterliggende drive was. En laten die twee laatsten nou nog in volle glorie te bewonderen zijn tijdens de live-shows. Traumahelikopter mag apetrots zijn op deze plaat, wij Groningers mogen apetrots zijn op Traumahelikopter, Nederland mag trots zijn dat het weer eens een échte garageband heeft. Groningen! Noord!