Bettie Serveert + BlackboxRed NL
Het is nu bijna vijfentwintig jaar geleden, dat Bettie Serveert uit Amsterdam voor het eerst in Vera's Kelderbar stond te spelen. Bettie Serveert was het veelbelovende vervolg op het eigenzinnige De Artsen, dan nog vanuit Arnhem. Met de nummers van het inmiddels klassieke debuut 'Palomine' al op zak zal het niemand verbazen, dat we toen aardig onder de indruk waren van de catchy en melancholisch rockende songs van de destijds piepjonge band. Palomine is in elk geval voor Carol van Dijk (zang, gitaar), Peter Visser (gitaar, zang) en Herman Bunskoeke (bas) het startschot geweest voor een decennia-lange zwerftocht door concertzalen over de hele wereld.
Met de nieuwe plaat 'Damaged Good' (2016) onderstrepen de Betties het vijfentwintig-jarig jubileum van de band. Het is een van de meest diverse platen die Bettie Serveert tot nu toe heeft gemaakt. Van korte liedjes die amper zestig seconden duren tot een compleet epos van acht minuten en alles er tussen in. Het is een 'groot verhaal', intens, ruig, teder en vooral met veel vuur en passie. Een aantal liedjes zal zeker ook herinneringen oproepen aan 'Palomine' (1992), het debuut waar het dus vijfentwintig jaar geleden allemaal mee is begonnen.
Vijfentwintig jaar lang, hoe doe je dat? Nou eenvoudig, volgens Peter Visser:
"Ten eerste is gitaarspelen in Bettie Serveert het leukste wat ik kan bedenken. Ten tweede kunnen we niks anders, het is onze baan."
Gelukkig, maar want dat vak verstaat Bettie Serveert goed. Gooi daar nog een do-it-yourself houding en een hechte vriendschap tegen aan en je tourt zo vijfentwintig jaar lang door Europa, Amerika, Canada en Japan, sta je regelmatig op de grote festivals en ontvangt je naast vele lovende kritieken ook nog iets als de BV Popprijs. Daarnaast breng de band een rits platen uit, die allemaal heel herkenbaar Bettie Serveert zijn, maar toch sterk variëren; van stevige underground indierock tot akoestische en trippy elektronische uitstapjes, met hier en daar verstopte vleugjes country en soul.
Sinds het vertrek van Berend Dubbe (14 december op het VERA-podium als Bauer) eind jaren negentig, hebben er de nodige mensen op de drumkruk gezeten bij Bettie Serveert. De laatste jaren lijkt deze factor constant te zijn geworden met de komst van de stevig meppende Voicst-drummer Joppe Molenaar. "Met Joppe op drums een zachte plaat maken is onmogelijk."
Dat is vanaf zijn komst meteen al duidelijk op het ruig rockende 'Pharmacy of Love' (2010) van een aantal jaren geleden. Het lijkt wel of hiermee de tweede muzikale jeugd van Bettie Serveert is ingezet. Een lijn die wordt voortgezet op 'Oh Mayhem!' (2013) en het nieuwe 'Damaged Good'. Live gaat de band tegenwoordig voornamelijk tekeer op de stevige nummers van deze platen, alsof er geen vijfentwintig jaren zijn vervlogen. Live fast, rock on!
Ook het Friese garagerockduo BlackBoxRed, bestaande uit Eva van Netten en Stefan Woudstra gaat als voorprogramma voluit met een mix van gitaren en electro. Het tweetal weet het zelf heel aardig te formuleren: ‘dit jongen-meisjeduo doet niet aan schattige en knuffelbare lo-fi. Snel, furieus en met meer attitude in hun uitgelopen eyeliner dan wettelijk is toegestaan.’
-Dikkie
In de pers:
OOR: "Zo briljant als de klassiekers Palomine (1992) en Lamprey (1995) is Damaged Good (plaat nummer elf) niet, maar het nestelt zich met gemak in de subtop van het fascinerende oeuvre van een van de beste Nederlandse bands ooit." Lees hier meer <--
Het Parool: “Bettie staat niet stil: Bettie is gewoon tijdloos goed.” (4/5)
Platomania: “Dat Damaged Good dan gewoon weer een toffe vintage Bettie-plaat is, maakt het feest helemaal af. Lekker stevig, met spetterend gitaarwerk van Peter Visser. Heerlijk melodieus ook, door die prachtige zanglijnen van Carol van Dyk.” (8/10) Lees hier meer <--
Trouw: “Het is veelzeggend dat Bettie Serveert het zilveren jubileum luister bijzet met een nieuw album. Een ‘best of’ had makkelijk gekund, materiaal in overvloed, maar de Betties hebben altijd vooruitgekeken. Niet dat ze hun geluid ooit radicaal veranderden; dat zit al een kwarteeuw gevangen in een comfortabele kooi met spijlen van ijzersterke indierock. Binnen dat mini-universum is ‘Damaged Good’ de meest afwisselende plaat die ze ooit maakten en de beste in jaren.” (4/5)
Festival Info: “Met Damaged Good levert Bettie Serveert een sterk en gevarieerd album af dat laat horen waar Bettie Serveert voor staat: Kwaliteit.” Lees hier meer <--
Written In Music: “Met Damaged Good heeft Bettie Serveert – inmiddels bestaat de band 25 jaar, waarvoor hulde – een lekkere, goed te behappen plaat gemaakt. Weer net even anders dan het meer dwingende, voorover hellende Oh, Mayhem! maar zeker zo sterk en dankzij de kracht van de singles waarschijnlijk straks populairder dan zijn voorganger.” (4/5) Lees hier meer <--