De Kift jubileert, hoezee! Reeds 25 jaar maakt de band uit de Zaanstreek fanfarepunk en om dit heuglijke feit te vieren doet het gezelschap een ronde langs diverse podia onder de noemer ‘Proost Trouwe Vrienden’. Nu is De Kift er de band niet naar om het zichzelf makkelijk te maken, dus is besloten om een aantal oude albums integraal live uit te gaan voeren. En dat niet op één avond, neen: twee avonden achtereen kun je genieten dit prachtige collectief. Op 7 februari speelt de band Yverzucht (1989), Krankenhaus (1993) en Gaaphonger (1997). Op 8 februari volgen Vlaskoorts (1999) en Koper (2001).

Op debuutplaat Yverzucht had De Kift nog een minimale bezetting. Drummer en vaste albumontwerper Wim ter Weele was er vanaf het begin bij, net als huidige frontman Ferry Heijne, die hier slechts gitaar en trompet voor zijn rekening nam. Verder bassist Jacco Butter en zanger/tekstschrijver Maarten Oudshoorn, die (los van wat kleine bijdragen op de vervolgplaat) alleen aan dit album hebben meegewerkt. Waarmee Yverzucht meteen ook de enige plaat is met zelfgeschreven teksten, want na het vertrek van Oudshoorn heeft de band enkel gebruik gemaakt van fragmenten uit de wereldliteratuur in plaats van eigen materiaal.

Op album nummer twee, Krankenhaus, was De Kift inmiddels al uitgegroeid tot een behoorlijk gezelschap. De arrangementen zijn derhalve een stuk rijker en vormen in zekere zin meer de basis voor het huidige geluid van De Kift dan de songs op Yverzucht. De teksten, ontleend aan werk van onder anderen Jan Arends, Erich Maria Remarque en Wolfgang Borchert, zijn (enigszins logisch) verhalender van aard. Zoals de band het zelf omschrijft: “Verhalen vanaf het ziekbed over waanzin en voorbije oorlogen.” Met de (helaas niet meer leverbare) cd-verpakking heeft De Kift flink naam gemaakt: Krankenhaus was verpakt in een sigarendoosje.

Voor het derde album, Gaaphonger, verlegde De Kift zijn eigen grenzen, door aan de cd een theaterstuk te koppelen, met als uitgangspunt de overnachting van Willem Barentsz op Nova Zembla. Soms haast een hoorspel, met stemacteurs en een heus mannenkoor. Ook bij dit album was overduidelijk hoeveel zorg en aandacht besteedt aan de verpakking van de muziek. Een tachtig pagina's tellend boek met mooie prenten vormt de hoes voor de cd. (Helaas is ook dit kunstwerkje niet meer leverbaar.) De ijzige winternacht wordt vol warmte gebracht. Een nacht die vrees ik veel te vroeg voorbij is. Maar gelukkig volgt er nog een hele avond De Kift!

-Weedebee