Deze surrealistische film verbindt het hedendaagse Winnipeg met het Teheran van de jaren 90. De stad spreekt Farsi, een kalkoen steelt een bril en kinderen proberen de orde te herstellen. Rankin gebruikt strakke kadering en absurdistische timing om een wereld te scheppen die tegelijk bevreemdend en vertrouwd voelt. Zijn film onderzoekt hoe we betekenis geven aan plek, taal en gemeenschap, zelfs wanneer alles om ons heen verschuift.

De film was het afgelopen jaar een festivalhit, geprezen om eigenzinnige stijl en minutieus gecomponeerde beelden. Rankin citeert speels uit de Iraanse New Wave (denk aan Kiarostami en Panahi), maar ontleedt tegelijk de Canadese folklore en zijn eigen jeugdherinneringen. Universal Language is zo niet alleen een komedie, maar ook een film over culturele identiteit.

-Hil