Apart, eigenzinnig, vreemd, tegendraads  zijn wel wat woorden die bij mij opkomen na eerste beluistering van deze band. Perfect voor dit zaaltje dus en zo geschiedde.

Dit bandje uit Montreal is inmiddels geen onbekende meer gezien op hun presentielijst meerder gerenommeerde festivals staan als bijv. een Le Guess Who?, Primavera, CMJ, South by Southwest. 

Dan ben je wel gezien lijkt mij, en ook dus door deze club waar ze 10 jaar geleden al eens eerder speelden en in 2015 dit nog eens dunnetjes over deden ter promotie van hun gelijknamige album, de samenwerking met Jerusalem in my Heart.  

Van wat ik hier over hoor liet de band nogal een indruk achter wat wel hun trademark schijnt te zijn. Zie dan ook weer bovengenoemde festivals waarbij ze ook mochten cureren en hun favoriete acts/invloeden mochten uitnodigen.

Enfin, de band zelf. Waar op hun laatste rustige album “Witness” (in lockdown opgenomen) de elektronica (bijtijds ook donker) de overhand heeft met de synth op de voorgrond en de gitaar naar de achtergrond is verdrongen en bij vlagen soms ambient is, is bij “Felt” (2018) de elektronica juist opzwepend met een lekkere beat en zeer dansbaar en meerdere andere instrumentaria treden meer naar de voorgrond, wat persoonlijk meer mijn voorkeur heeft qua veelzijdigheid.

Wat wel hetzelfde blijft in deze kakofonie van stijlen is de bijna fluisterende stem van zanger Ben Shemie die af en toe ook niet vies is van een vocoder, en ook perfect past bij de stijlen die de band op elk album net even weer een tikkeltje anders aanwendt.

Kortom, dit experimentele bandje kon weleens weer gaan verrassen omdat ze getuige hun albums ergens toch ongrijpbaar willen zijn en zich niet vast te willen pinnen en daarbij lekker hun eigen muzikale universum blijven creëren. 

Maar voor dat dit alles op dit podium zich ten toon mag gaan spreiden is eerst de beurt aan (de eveneens Canadese) de support van de avond  Yves Jarvis.  

Veel lichter van aard dan de headliner, maar ook Jean-Sébastien Yves Audet, de echte naam van Yves Jarvis schuwt het experiment niet, wat resulteert in een mix van gitaar en elektronica die zich ook niet in een hokje laat drukken.

Voor de moderne hippie is deze bundel van vrolijkheid, met af en toe een koortje, heerlijk te verteren.

Laatste wapenfeit is het album “The Zug” uit 2022. Voor sommigen is deze artiest misschien ook bekend als Un Blonde en Faux Fur. 

Case.