Een groeiende groep jongvolwassenen in Goma in de Democratische Republiek Congo verzet zich tegen de eenzijdige berichtgeving over hun stad; berichtgeving die alleen stereotiepe beelden laat zien van oorlog, geweld, ziekte en armoede, het resultaat van jarenlange westerse overheersing. Dergelijke beelden weerspiegelen niet de realiteit waarin ze leven.

In STOP FILMING US toont filmmaker Joris Postema de strijd waarmee journalist Ley Uwera, fotograaf Mugabo Baritegera en filmmaker Bernadette Vivuya te maken krijgen wanneer ze hun eigen levenservaring in Goma proberen vast te leggen en te tonen. Er zijn 250 westerse NGO's in Goma en het beeld van een niet-functionerende regering en een hulpeloze bevolking past in deze door NGO's gedomineerde economie. Mugabo probeert de schoonheid van het leven in Goma te laten zien en Bernadette doet er alles aan om een ​​film over haar visie op het koloniale verleden van Goma te financieren. Ley werkt ook voor westerse ngo's en komt daardoor regelmatig in een ideologische strijd terecht: ofwel werken voor een goedbetaalde westerse verslaggevingsorganisatie ofwel onbetaald werken als freelance verslaggever maar wel haar eigen mening mogen hebben. Wat zijn hun perspectieven en hoe denken ze over de donkere kanten van Goma?

De vraag rijst of een westerse filmmaker in staat is iets van de waarheid over dit complexe, beschadigde en prachtige land te vatten. Is dit zelfs mogelijk na de manier waarop de westerse beeldtaal is gebruikt? Maakt de filmmaker deel uit van het 'blanke redderscomplex' en wil hij gewoon zijn geweten zuiveren? Veroorzaken westerse 'goede bedoelingen' alleen maar vernietiging en frustratie? Met de open confrontaties die de filmmaker aangaat met de personages en de lokale crew, probeert hij de wederzijdse (onbewuste) aannames naar boven te halen; de vooroordelen geven een dieper inzicht in de machtsongelijkheid die schuilgaat achter het mechanisme van westerse beeldvorming.

Deze vertoning is in samenwerking met Globalisation Studies Groningen (GSG)