Die eerste herfstdagen van het jaar waarop normaal de kachel voorzichtig weer aangaat, maar iedereen dit jaar wellicht eerst even een extra dikke trui aan zal trekken, dat zijn m'n lievelings. Je weet wel, dat gevoel van een regenbui trotseren om vervolgens in een warm bad te stappen. Of bed. Ik stel me zo voor dat daar de naam BED vandaan komt. Zwevend alsof je nachtelijk op een waterbed over de Stille Oceaan dobbert. Toch jammer dat zulke waterbedden nog meer stroom slurpen dan zo'n knus kacheltje, en op de Waddenzee is de ervaring op z'n zachtst gezegd ook niet gegarandeerd senang. Zo reisde ik afgelopen weekend met wat anderen af naar zo'n Fries eiland, ter ontspanning. We mochten onze overtocht doorbrengen tussen de vrouwen die huilen van angst voor het water en de kinderen die krijsen uit verveling. Het leek wel een vliegreis, zo ver was het vakantiegevoel te zoeken. Consumptie van alcohol was onderweg ook nog eens niet toegestaan. Wat een nachtmerrie.
Hoe zalig is het om dan weer thuis te komen in Groningen. Op 1 oktober komt hier dan de vierkoppige Rotterdamse band BED. Ze maken 'dreamgaze', een soort hybride tussen dreampop en shoegaze, waar je vrijwillig bij wil verdwalen. Je hoort de invloed van Beach House en Melody's Echo Chamber, de zoete, dromerige vocals doen denken aan Cocteau Twins en Warpaint, en naast de zweverige synths voegen de zwaardere gitaren wat psychedelische fuzz toe, wat zorgt voor een mooie gebalanceerde mix. Hun debuutalbum 'Wet' is dit jaar uitgekomen, wat mij betreft toch een van de fijnere Nederlandse brouwsels uit pandemieperiode. Ze komen het met ons delen in de kelderbar, waar consumptie van alcohol overigens wél is toegestaan, mocht het nog niet lang en breed duidelijk zijn. Dus: geef het een kans, neem een drankje, geef een drankje, ontspan, twijfel niet langer, doe het gewoon, zorg dat je komt en neem lekker je vrienden mee naar BED! | Charlotte