Dat er uit Frankrijk al sinds jaar en dag veel bands komen uit het zwaardere segment komen moge duidelijk zijn. Wanneer dit ooit begonnen weet ik eigenlijk ook niet, maar kwalitatief kunnen de productieve Fransen zich meten met welk land dan als het om Black Metal gaat…met een sausje dat is!

Bands als Blut Aus Nord, The Great Old Ones, Regarde Les Hommes Tomber, Deathspell Omega, Alcest (om er maar een paar te noemen) die Black Metal als rode (bloed)lijn door hun muziek lieten sijpelen, maar ook gaandeweg of tegelijkertijd het vermengden met andere stijlen zoals Sludge, Doom, Post-hardcore (zelfs ambient) etc. zodat het ergens nog donkerder, zwaarder, nihilistischer klonk dan voorheen.

Één van die bands die zich daar ook van bedient is het is het in 2005 ontstane viertal CELESTE. Met hun venijnige mix van Black Metal, Sludge en Post(metal/hardcore) beuken de mannen zonder tijd voor enig adempauze als een sneltrein door je koppie heen.

Genadeloos en compromisloos mag ik wel zeggen. Ja dat mag ik zeggen!

Met albums als Pessimiste(s), Nihiliste(s), Misanthrope(s, Morte(s) Nee(s), Animale(s),  Infidèle(s) en hun laatste wapenfeit (2022) Assassine(s) moge duidelijk zijn dat de toon van deze mannen verre van lichtvoetig is en de band geeft ook dat ze elk album nog donkerder en gewelddadiger willen gaan.

Of ze dat gelukt is laat ik over aan de (be)luisteraar maar het feit wil wel dat ze koste wat kost geen ruimte laten voor enige vorm van rust, balans, maar de chaos prefereren.

Voor wie nu niet afgehaakt is  kan ik er aan toevoegen dat de band wel gespeend is van een enorme sterke live reputatie waar hun trademark is geworden de rode lampjes die elk bandlid op zijn voorhoofd heeft en dat dit naast een strobe de lichtshow wel grotendeels is.

Voor de rest donker……

Persoonlijk vind ik het een mooi effect en past ook naadloos in hun muziek. Heb ze meerdere malen live mogen ervaren op verscheidende festivals en het contrast is mooi. Ook al zie je weinig, je ziet genoeg. En laten wij wel zijn, hun sound spreekt echt voor zichzelf.

De gitarist Sébastien Ducotté zegt hier het volgende over;
“Our leitmotif here was to open our minds,” “We made a real effort to think outside of our box. I don’t know if people will notice, but we’ve experimented with things here that we’ve never tried before. It feels like a breath of fresh air to us.”

Bij beluistering van hun albums kan ik mij hier in zoverre wel in vinden. Een band die elke keer op zoek gaat naar het uiterste van hun muzikale grenzen in hun genre(s).

Hedenavond een mooie uitnodiging om dit live te mogen ervaren.

Case.

Support Throwing Bricks is een metalband uit Utrecht. Throwing Bricks mixt sludgey riffs met elementen van hardcore punk, black metal en screamo. Koortsige, schreeuwende vocals, melodisch gitaarwerk en doorstuwende drums vormen de basis van de  duistere en luide sound van de band. Throwing Bricks bracht in 2020 hun eerste release uit op Tartarus Records, nu is de band terug met full length 'The Burden'.