Of ze ander water drinken op het eiland heb ik niet nagezocht, maar het kleine Isle of Wight (ten zuiden van Southampton) heeft muzikanten voortgebracht die het tot in The Rolling Stones, Thin Lizzy, Hanoi Rocks en Hefner hebben geschopt. Mark King van Level 42 komt er ook vandaan. Allemaal ouwe rockers, maar gelukkig drupt de kraan ook vandaag de dag nog door. Het klikte direct goed tussen de vier leden van Coach Party, en dat is op plaat en ook live duidelijk te horen. Melodieuze grungy popliedjes, af en toe op punktempo, persoonlijke teksten die uit het leven gegrepen zijn, en een bak vrolijke energie: vanavond wacht ons een lekker avondje frisse indierock!

Ooit begonnen onder de noemer Jeph, bracht dit kwartet daarna als Coach Party een hele stapel singles en EP’s uit. Optredens met onder meer eilandgenoten Wet Leg volgden en de band begon naam te maken. Het werd nu na drie jaar hoog tijd met een debuutplaat te komen, wat het zeer geslaagde (en gelaagde) ‘Killjoy’ opleverde. De liedjes nestelen zich moeiteloos in je hoofd en je neuriet ze na twee keer luisteren zo mee. Zangeres/bassiste Jess Eastwood zingt soms dromerig en dan weer fel, net zoals de songs ook alle kanten op waaieren. Het heeft af en toe een charmant middelbareschoolgehalte, maar liedjes als ‘Can’t Talk, Won’t’, ‘Micro Aggression’, het swingende ‘Breakdown’ en het knallende ‘Parasite’ zitten prima in elkaar en gaan live voor heel wat mooie momenten zorgen.

Ren wel op tijd naar de Club, want Marathon wil je ook niet missen. Dit Amsterdamse trio bracht deze lente haar titelloze debuut uit, waarop allereerst de goed gemixte volle sound opvalt. De liedjes houden het midden tussen shoegaze en postpunk, en net als IDLES en The Murder Capital uiten ze hun onvrede over sociale misstanden in hun land en stad. Live komt die woede er nog meer uit en gaat het vaak helemaal los. Ze stonden al op Noorderslag en Best Kept Secret, en natuurlijk hier bij ons op de Popronde en in de Kelderbar. Wie daarbij was, weet dat je deze avond niet moet missen.

T-Ice