Die spoeling met nieuwe indiebands wil in punk- en popstad Groningen nog wel eens dun zijn en daarom houden we bij Downstage onze ogen altijd strak op de radar, zonder ook maar één seconde weg te kijken. Eén oog op de radar, eentje er zelfs nog onder als het kan. Als een nieuw indielabel als Zeevonk wordt opgericht, springen we er uiteraard meteen bovenop. Een geslaagde labelavond in de Grote Zaal was afgelopen 4 mei het eerste wapenfeit van Zeevonk, maar wij vonden dat daar één band op de line-up ontbrak: CAW CAW van medeoprichters Anne Caesar van Wieren en Harmen Ridderbos. De groep heeft pas één oefenfilmpje van een nummer uit (“Jacob Take 2, Rehearsal 8”, wat een titel), en er schijnt een plaat aan te komen, dus reden genoeg om ze alsnog als de donder naar de kelder te halen. “Jacob” is het beste liedje dat Robert Pollard afgelopen 15 niet wist te schrijven voor Guided by Voices en is alles wat gitaar indie zo leuk maakt.

In tegenstelling tot CAW CAW behoeft Wolvon voor de trouwe kelderbarbezoeker natuurlijk eigenlijk geen introductie meer. De band speelde al zo vaak in Vera dat Meindert Talma zweetokseltjes krijgt omdat hij wel eens van zijn troon gestoten kan worden als Groningse recordhouder. Voor wie de afgelopen vijf jaar dat er volgens Bandcamp en Spotify geen nieuwe Wolvon-release was onder een steen heeft geleefd toch nog even een elevatorpitch: Wolvon maakt het soort dreigende indierock waar wij bij Downstage zo van houden. Denk Space Siren en Howrah, met een vleug American Football. Dat ze eerder in Vera speelden als support van Cloud Nothings, Die Nerven, Frigs, A Place to Bury Strangers zou je genoeg moeten vertellen. | Hugo