Het Brazilaans-Deense garageduo The Courettes, bestaande uit het echtpaar Flavia Couri (zang, gitaar) en Martin Couri (drums, zang), heeft het voor elkaar gekregen om een perfecte mix te maken van vuige garagerock à la The Sonics, The Cramps en The Fuzztones en de sixties pop van meidengroepen als The Shangri-Las en The Ronettes. Op hun derde plaat 'Back In Mono' (2021) weet het duo haar nummers vol aanstekelijke bubblegum koortjes ook nog eens de bijbehorende authentieke Wall of Sound mee te geven en is het plaatje helemaal af. Dit met dank aan de Japanse producer en Phil Spector adept Seike Sato.

Waarom ik binnenval met de derde plaat? Wel, omdat The Courettes deze plaat integraal zullen spelen, aangevuld met nummers van de in dit najaar uit te komen nieuwe plaat. Wederom op Damaged Goods, het gerenommeerde Britse label waarop we ook niet-de-minste namen als The Buzzcocks, Manic Street Preachers, Atari Teenage Riot, New Bomb Turks, Amyl and the Sniffers en Billy Childish terugvinden.

"Back In Mono, the duo's third album was released by Damaged Goods Records in October 2021, along with 7"  single 'R.I.N.G.O.'. The album was mixed in Japan by Wall of Sound aficionado Seike Sato and shows the band in  top form, with great song writing and Spector-esque arrangements. The album also see them add broader  nuances, influences and sound qualities to their garage rock recipe. The tunes are teen-trash-tragedy garage  meets The Ronettes and The Ramones in Gold Star Studios' echo chamber. Fuzz guitars, loud drums, trashy  pianos, jingle bells, tambourines and three-minute dance floor garage killers where a Wall of Sound blasts the  songs out of the speakers!"

Als The Courettes in 2022 ook nog eens het hoogtepunt wordt genoemd van het Haarlemse garagefestival Kliko Fest in een line up met  The Chats, The Black Lips en Jon Spencer & The  Hitmakers, dan moet er toch echt wel iets aan de hand zijn. Live weet The Courettes de Wall of Sound van de studio-productie moeiteloos te evenaren met tomeloze energie, stoempende drums, fuzzende gitaren en uiterst pakkende refreinen. Vergelijkbaar met het iets rauwer en directer geluid op de eerste twee platen 'Here Are The Courettes' (2015) en 'We Are The Courettes' (2018).

Over de tweede plaat 'We Are The Courettes' (2018) schreef de ons veel te vroeg ontvallen Jan Kooi van Elpee al eens iets op deze site (in De Vijf van Elpee van april 2018).

"Flavia en Martin Couri, uit respectievelijk Brazilië en Denemarken. Duo dat garagerock & roll maakt. Zij lekker op de fuzz gitaar, hij drumt. Feitelijk niks bijzonders en al helemaal niks vernieuwends maar alles bij elkaar toch een behoorlijk lekkere mix van allerlei takken van de garagerock sport. Komt soms wat over als een meer rock & roll garage versie van The White Stripes. Ideale kelderbarmuziek."

Die kelderbar heeft het duo van The Courettes al van binnen mogen zien tijdens Jagersonic 2023. Een optreden dat ik zelf vanwege verplichtingen elders heb gemist. Het zal inderdaad een perfecte match zijn geweest. Datzelfde jaar tourt The Courettes voor het eerst door de U.S. of A., nadat het duo elk duister hol en elk rock'n'rollfestival in Europa al heeft bezocht. Nu gaat het echtpaar stuiteren op het podium van onze Grote Zaal. "Is she really going out with him?"

Bacon Fat Louis, als die naam je bekend voorkomt, dan klopt dat. Vorig jaar stond de band uit Ommen al op het Vera podium als support van Reverend Peyton's Big Damn Band. Nu dus opnieuw als voorprogramma van The Courettes.

"Als je een goedkope krakkemikkege blender koopt, daar een schep R.L. Burnside, een scheut Legendary Shack  Shakers, Bob Log kruimels en een vleugje Left Lane cruiser en T-Model Ford aan toevoegt kom je na even op vol vermogen mixen uit op een verrassend cocktail genaamd Bacon Fat Louis. Na een zoektocht van 10 jaar heeft deze band zichzelf helemaal gevonden. Geen ingewikkeld gedoe en altijd de blues als fundament."

De lokale 3voor12 was zo aardig voor ons een recensie te schrijven:

"Bacon Fat Louis. Remember the name. Drie mannen die je vanaf de eerste seconde rücksichtslos en zonder nog om te kijken meenemen naar het diepe Zuiden van de USA. Woensdagavond dus in het voorprogramma van Reverend Peyton's Big Damn Band, maar denk maar niet dat ze zich inhouden. Peyton en zijn consorten zullen nog flink aan de bak moeten straks. Dikke, vieze, vette, zweterige, vunzige, ronkende, dampende, stampende swamp-blues. Er valt van alles te vertellen, maar sommige bands moet je gewoon zien. Bacon Fat Louis is daar zeker eentje van. "

En alsof het al niet genoeg is krijgen we ook nog eens Downstage favorieten The Sensational Second Cousins uit Klazienaveen over de vloer. Een voorvoorprogramma. Twee jaar geleden stonden de neven nog in het voorprogramma van The Hackensaw Boys. In 2016 schreef Jan Kooi wederom in De Vijf van Elpee het volgende over de debuutplaat 'Earthquake!' (2016):

"Met hun tweetjes trokken deze twee Drentse neven, waarvan eentje zanger was van the Keefmen, al een aardig spoor door Europa. Van een optreden in onze winkel op Record Store Day 2014 naar Madrid. Singles op labels van Meppel tot Spanje ook. En nu een debuut lp op een Nederlands label. Door het rockabilly te noemen doen we ze niet helemaal recht. Middels een gitaar en een primitief drumstelletje maken ze rock & roll zoals diverse wildemannen eind jaren ’50 en begin jaren ’60 dat ook deden. Gevarieerder dan je in eerste instantie zou verwachten met deze primitieve middelen, al was het alleen al omdat er her en der een saxofoon doorheen tettert."

Debuutsingle ‘Until You’re Satisfied’ (2013) werd door Jan Kooi tevens bestempeld als de beste rockabilly single van de eeuw.

Downstager Remy schreef over een optreden in de kelderbar begin 2016:

"The Sensational Second Cousins zijn mannen met banen, maar treden veelvuldig op omdat ze waarschijnlijk gewoon niet anders kunnen. Als kinderen zijn ze tijdens een jaarfeest in Klazienaveen in een vat met kazoo's  gevallen. Althans zo gaat het verhaal.

Zowel de rockabilly als het gortdroge geneuzel tussendoor is waarschijnlijk voor het publiek net zo fijn als voor de heren zelf. Korte, swingende nummers even sympatiek als energiek gebracht. Klagen dat The Sensational Second Cousins niets nieuws onder de zon brengt is als klagen dat de zon ook al een poosje uit hetzelfde vaatje tapt. Persoonlijk ben ik blij dat de zon bestaat en dat er ergens verstopt* in een garage op het Drentse  platteland* rockabilly word gemaakt. Van beide feiten word ik tijdens deze winterdagen een beetje verwarmd.

*Een Google search of een telefoonboek lost dat probleem gelijk op, maar dat klinkt minder romantisch.**Klazienaveen dus."

Dikkie