Primavera is voor een beetje Veraan natuurlijk een must om heen te gaan. Ik zal proberen om alle flauwe woordgrapjes te vermijden met de woorden 'prima' en 'Vera', als ik daar al ruimte voor heb. Primavera Sound, zoals het festival volledig heet, weet elk jaar een van de beste line-ups van Europa neer te zetten. Een perfecte mix tussen oude, soms lang vergeten bands en de heetste krenten uit de hipster-pap. In vogelvlucht zal ik de hoogtepunten van drie dagen aan de Barcelonese kust aanstippen. De zeelucht, zon, wind door de haren en de maffe Spanjaarden moet je er zelf nog even bij bedenken.

 

Op woensdagavond kwamen we met het vliegtuig aan in Barcelona, wat vrij jammer was aangezien Echo and the Bunnymen die avond al in het centrum van de stad speelde. Die optredens moesten we helaas aan ons voorbij laten gaan, alsook Sufjan Stevens de twee dagen daarna. De lyrische verhalen over zijn optreden in Eindhoven maken de reden van dit gemis des te wranger. De doorgaans uitstekende organisatie had namelijk bedacht dat er dit jaar betaald kon worden met een soort festival-pinpassen. Leuk idee, als ze werken. Wat ze niet deden. Ik zal jullie het hele verhaal besparen, maar het reserveren voor de Sufjan-shows was hierdoor niet mogelijk voor de meeste buitenlanders, en wellicht nog erger, de eerste uren kon er geen drinken gekocht worden. Juist, geen drinken gekocht worden. Op een festival. Met temperaturen tegen de dertig graden.

Een beetje een valse start dus. Dan maar gewoon bandjes kijken, waar we toch voor kwamen. Emeralds had moeite de wind aan de kust te overstemmen, Vera- en Elpeefavoriet Fresh & Onlys verzopen (zij wel...) op het grote podium en slechte geluid. Het geluid werd gaandeweg wel wat fatsoenlijker, waarmee meteen duidelijk werd dat het wel een prima band is. Volgende keer beter.

Hierna snel eens kijken bij de de doo-whop van Sonny and the Sunsets, maar ook die maakten (mijn) hooggespannen verwachtingen niet waar, met een zanger die vooral heel erg dronken klonk (hij wel...).

Ultiem hippe band Cults klonk een stuk beter. De internethype rond deze band begint een beetje discutabele vormen aan te nemen, maar live kwam het gewoon goed uit de verf. Goede popliedjes met fijne hooks, ik ben erg benieuwd hoe dit in het clubcircuit uitpakt.

 

De uit Real Estate afkomstige Ducktails had meer van mijn aandacht verdiend dan slechts één nummer. De perfecte soundtrack op deze warme lentedag, maar door alle andere bands die ook onze aandacht probeerden te trekken te haastig meegepakt. De reacties van bezoekers die meer van het optreden zagen waren in ieder geval lovend. Public Image Ltd. was de volgende stop op de bandjeskijk-trein, en die post-punk van ouwe punker Johnny Rotten was prima te doen. Al blijft Johnny Rotten voor mij een beetje een sukkel, zeker na het Sex Pistols-debacle op onder andere Lowlands een paar jaar terug. Zijn band klonk echter wel goed, maar het optreden was ook weer niet spannend genoeg om lang te boeien. Inmiddels kon er dan eindelijk een biertje gekocht worden (voor de duidelijkheid, we zitten nu rond 21 uur op dag 1 van het festival, ik zal proberen iets beknopter te zijn). Big Boi, Interpol, Caribou (laatste twee waren goed volgens mij reisgenoten), Big Boi gaf een hip-hopshow weg zoals die hoort te zijn. Goeie nummers, humor en precies genoeg stoerdoenerij zonder dat het vervelend wordt.

Inmiddels wat het tijd voor de eerste echte headliner op het gigantische San Miguel-hoofdpodium; Grinderman. En wat een show geven die oude mannen nog weg. Het charisma van Nick Cave is natuurlijk onovertroffen, maar ook de band bleek sympathiek en ik kan weinig vuigere rock 'n' roll bands bedenken die nog meedraaien. Hoogtepuntje. Dat niet alles helemaal live klonk nemen we maar op de koop toe. Van Grinderman rolde ik meteen in een ander hoogtepunt; Suicide. De oude noise-rockers komen nog net niet met rollator en wandelstok het podium op, maar het scheelt niet veel. De hele eerste LP werd gespeeld (als je een drumcomputer, met een vuist op een keyboard rammen en jezelf betasten terwijl je de meest wazige teksten in de microfoon hijgt nog spelen kunt noemen tenminste). Maar het rockte wel, en het werd eens te meer duidelijk hoeveel invloed deze jaren 70 band wel niet heeft gehad op bands als Fuck Buttons of Jesus And Mary Chain.

Na Suicide nog even Ty Segall checken, zijn Vera-show smaakte naar meer, en ook dit was weer de perfecte garagerockshow. Ik miste alleen Traumahelikopter er nog bij.

Elk woord over de liveshow van Salem is er een teveel, dus die gun ik geen aandacht, Flaming Lips is wel gewoon een onwijs goede (live) band en mash-upkoning Girl Talk is de perfecte afsluiter voor een festivaldag als deze. Morgen dag twee met onder andere James Blake, Belle & Sebastian en Deerhunter. En veel meer uiteraard.

 

>> Ga naar dag 2

 

- Ralf (Foto Grinderman www.tomroelofs.nl)