And So I Watch You From Afar + MannheimNoord-Ierland
Afgelopen maart kwam ‘All Hail Bright Futures’ van de onvolprezen experimentele postrockers And So I Watch You From Afar uit. Dat was voor mij nog wel even wennen. Voor wie het niet weet: dit is hun derde langspeler, na het zelfgetitelde debuut uit 2009 en ‘Gangs’ uit 2011. Beide platen stortten een gestructureerde chaos van hyperingewikkelde, loodzware en soms prachtig verstilde instrumentale herrie over je heen. En dat alles vrijwel voortdurend in het tempo van een hogesnelheidslijn die wij hier in Nederland nooit zullen zien rijden.
Wat schetst dus mijn verbazing bij het beluisteren van hun jongste wapenfeit: kortere songs, veel meer gas teruggenomen, veel meer experiment en, jawel, veel meer zang! Geen hele lappen tekst, maar toch. Luister eens naar ‘Ka Ba Ta Bo Da Ka’ bijvoorbeeld. En het nummer ‘Trails’ bestaat zelfs geheel uit strijkers en blazers! Ook bij veel andere liedjes is het zoeken naar die oude tsunami aan geluid. Ik dacht even dat ik naar een plaat van een andere And So I Watch You From Afar luisterde, maar die kans lijkt me toch verwaarloosbaar klein. Er is alleen een gitarist vervangen.
Is dit erg? Moeten al die mensen die ASIWYFA meermalen in Vera en ook op Lowlands, De Affaire en London Calling hebben zien gloriëren, nu wanhopen? Een volmondig ‘nee’ is het antwoord! Live blijft dit vrolijke viertal uit Belfast een op hol geslagen kudde wildebeests, dwars door van krokodillen vergeven rivieren denderend, de regens achterna. De meer ingetogen nieuwe stukken, waar op ‘Gangs’ al voorzichtig mee werd begonnen, zullen het concert alleen maar extremer maken. ASIWYFA wordt wel vergeleken met bands als Mogwai en Explosions In The Sky en nu ze hun spectrum verder verbreden van poeslief tot snoeihard, wordt deze vergelijking steeds treffender. Het zal er alleen maar harder inhakken!
Het mooie van deze opvallende band is dat ze ook binnen de songs, die soms meer dan zeven minuten kunnen duren, voortdurend wisselen van tempo en stemming, zonder dat dit geforceerd of irritant overkomt. Daarvoor houden ze je te goed bij de les. Als een ‘65daysofstatic on speed’ of zoals het geweldige Bo Ningen op de afgelopen Lowlands sleuren ze je mee in hun parallelle universum. Met titels door de jaren heen als ‘This Is Our Machine And Nothing Can Stop It’, ‘These Riots Are Just The Beginning’, ‘Gang (Starting Never Stopping)’ en ‘All Hail Bright Futures’ hoeven we voorlopig ook niet bang te zijn dat ze de gitaren in de wilgen gaan hangen. In 2011 eindigden deze Noord-Ieren 8e in de Vera Poll, kom kijken en help ze in december hoger te scoren dan toen! Dit is mathcore voor Einsteintjes! Oordoppen aan de bar verkrijgbaar!
T-Ice