Bass Drum Of Death + Kid Congo & The Pink Monkey BirdsUSA
Vanavond een band die perfect past in de Vera-traditie: Bass Drum Of Death. Want we houden hier wel van rammelende garagerock met een lichte surf-touch. Opvallend dat deze muziek telkens weer opduikt, met steeds weer nieuwe jonge bandjes die gewoon lekker willen raggen. Dit kun je met recht tijdloze muziek noemen. Je kunt het misschien niet superorigineel noemen, maar daar gaat het dus niet om. The Ramones blonken ook niet uit in variëteit. Waar het om gaat is vooral de liveshow, waarin je een stel net de puberteit ontgroeide pluizenbollen met leren jekkies compleet uit hun plaat ziet gaan. Liedjes over sex en drugs, verpakt in pakkende rock&roll.
Bass Drum Of Death doet alvast de hartjes sneller kloppen als je hoort welke live-reputatie het heeft. Het duo John Barrett en Colin Sneed voldoet aan de verwachtingen en geeft je waar voor je geld. Barrett is de band in zijn eentje begonnen onder de naam John Barrett’s Bass Drum Of Death door vanachter een bass drum gitaar te spelen en te zingen. Hence the name. Maar om live toch nog wilder los te kunnen gaan, zocht en vond hij een drummer in Sneed, samen een geoliede rockmachine vormend die weinig ruimte laat voor adempauzes. Daarvoor al was Barrett, wederom alleen, begonnen de songs van de debuutplaat ‘GB City’ op te nemen met een gruizig mengpaneel en andere verrotte apparatuur.
Die plaat kwam dit voorjaar uit en heeft aan gruizigheid niets ingeboet. Soms klinkt het zo lo-fi dat het pijn doet aan de oren. Precies wat BDOD beoogt: garagerock (soms wel grunge) te maken die daadwerkelijk klinkt alsof het in de garage is opgenomen. Het resultaat klinkt heerlijk rauw en toch catchy. ‘GB City’ mag zich in het groeiende rijtje scharen van mooie recente rammelrockplaten als ‘Hippies’ van Harlem, ‘King Of The Beach’ van Wavves en ‘Nothing Hurts’ van Male Bonding. Daarbij zijn invloeden als The White Stripes, Jay Reatard en eerdergenoemde Ramones nooit ver weg. Vooral het eerste deel van de plaat kent hoogtepunten, met ‘Nerve Jamming’ en ‘GB City’ als hits. Gejaagde, opzwepende, uit de bocht vliegende muziek, dat is wat je kunt verwachten. Dat is altijd live op zijn best, helemaal in Vera.
Voordat Bass Drum Of Death je van je sokken rockt, klimt eerst een band met één van de meest idiote naam ooit het podium op: Kid Congo & The Pink Monkey Birds. Waar je wellicht een zomercaféband verwacht, hebben we hier met heuse legendes te maken. Spil in het geheel is namelijk Brian Tristan, podiumnaam Kid Congo Powers, bekend (en hier héél lang geleden te zien geweest) van bands als The Cramps, The Gun Club en Nick Cave & The Bad Seeds. Hij was ooit nog voorzitter van de Ramones-fanclub. Met zijn Pink Monkey Birds bracht hij twee platen uit die “teruggaan naar de oervorm van rock&roll”: ‘Dracula Boots’en ‘Gorilla Rose’. Hierop komen southern soul, psychedelica en elementaire rock&roll bijeen. Vanavond kun je dus letterlijk de tijdloosheid van deze muziek waarnemen: van Kid Congo naar Bass Drum Of Death omvat zo een slordige vijftig jaar heerlijke garagerock!
T-Ice
kid congo and the pink monkey birds myspace