The Bloody HolliesUSA
The Bloody Hollies uit San Diego, Californië heeft Vera in 2004 en 2006 al eens kennis laten maken met een heerlijk explosieve mix van punkrock, garage punk, seventies rock en blues, uitgevoerd met een volvette gitaarmuur. Maar in de loop der jaren hebben mijn herinneringen hieraan zich kennelijk ergens in een achterkamertje onder de hersenpan teruggetrokken. Ik was de band in elk geval alweer helemaal vergeten. Ten onrechte. Dat bleek toen ik het vorig jaar uitgebrachte 'Yours Until The Bitter End' uit de speakers hoorde knallen. Wat een riffs, wat een songs! En wat mooi, dat er in de huilende rock'n'rollstrot van zanger/gitarist Wesley Doyle stiekem een prachtige soulsnik huist.
The Bloody Hollies wordt in 1999 in Buffalo, NY opgericht om weer eens een ruige, ongepolijste rock'n'rollsound de wereld in te blazen. Opgegroeid op een dieet van onder andere AC/DC, Led Zeppelin, Motörhead, Iggy and the Stooges, the Misfits, The Cramps, Blues Explosion, The Oblivians en The White Stripes gaat een wisselend trio onder aanvoering van Doyle aan de slag om de harten van liefhebbers van een smerig potje rock'n'roll harder te doen laten kloppen. In 2002 wordt de debuutplaat 'Got It Where It Counts!' uitgebracht, maar het gaat pas echt rollen als een jaar later 'Fire At Will' wordt uitgebracht. De trashy garage sound met daaroverheen de soms naar Bon Scott neigende uithalen van Doyle brengt de band zelfs helemaal naar Europa. En dat niet alleen, The Bloody Hollies mag opnemen bij de BBC tijdens de legendarische Peel Sessions. Echter is het oktober 2004 en een week voor de opnames overlijdt helaas John Peel. Zonder aanwezigheid van de legende zelf worden de opnames van de laatste Peels Session ooit wel vastgelegd. Een aantal weken later staat de band voor de eerste keer in Vera. "The Bloody Hollies jakkeren er vrolijk op los" staat er nog steeds te lezen in een recensie op VPRO's 3voor12. "Minpuntje zijn alleen de gitaarsolo’s. Door het ontbreken van een tweede gitaar valt de stoempende groove weg, die de bas in zijn eentje toch net niet kan dragen."
Wesley Doyle verhuist na de tour in Europa naar San Diego en alsof hij de kritiek heeft gelezen, wordt er een nieuwe line-up met een extra gitarist gevormd. In San Diego wordt in 2006 'If Footmen Tire You' opgenomen in de dubbelloops gitaarbezetting, waardoor de meer puntige trashy sound plaats maakt voor een meer massiever rockgeluid. Allerlei loopjes en solo's gaan nu samen in de brede gitaarmuur, waardoor de losse rock'n'rollgroove niet verloren gaat. Ook worden invloeden van blues en seventies hardrock steeds meer zichtbaar. Kortom, de nummers van The Bloody Hollies worden gevarieerder zonder aan vuigheid in te boeten. 'Fire At Will' wordt uitgeroepen tot rockplaat van het jaar in San Diego en de band gaat opnieuw naar Europa, waar Vera nu wordt getrakteerd op een vet doordenderend optreden met een continu vol gitaargeluid.
Je zou daarna verwachten meer van The Bloody Hollies te horen, maar na het uitbrengen van 'Who to Trust, Who to Kill, Who to Love' in 2007 wordt er ineens een aantal jaren geen plaat meer uitgebracht. Wat hiervan precies de reden is weet ik niet, maar wat doet het er toe? Nu is er ineens 'Yours Until the Bitter End', een stampende plaat vol catchy riffs in gevarieerde songs met een excellerende Doyle op zang. Met behulp van White Stripes producer Jim Diamond zijn de nummers subtiel en melodieus gearrangeerd met flarden keyboard, xylofoon en viool, terwijl de distorte gitaarmuur overeind blijft. Dat wil zeggen, behalve in het laatste nummer, waar met dobro en slides ineens een rootsy stukje southern swampblues ten beste wordt gegeven. Je zou het haast genre-overstijgend gaan noemen. Ik ben heel benieuwd hoe deze fijne nummers live gaan klinken.
Dikkie.