Nieuwe opkomende talenten of “dit kan wel es heel groot gaan worden” weten het Vera-podium meestal wel te vinden. Daarvan ontgaat mij ook veel omdat  ik van alle stijlen of van alle muziek die  op dit moment passeren via welke vorm van “sociale” media dan ook,  niet altijd kaas heb gegeten. Mijn voorkeur heb ik uiteraard en je bent gebonden aan hoeveel je per dag kan luisteren of ontdekken. 

Als scribent zie je dus vaak een band voorbij komen waarvan je denkt, hmm dat ken ik nog niet. Nu is dit niet zo abnormaal omdat onze programmeur ook wel kleurrijk programmeert, in ieder geval  qua stijlen of continenten.

Zie bijvoorbeeld de muzikale invulling voor 2019 alleen al. De winnaar (Jambinai) van de  Vera-Poll vorig jaar komt bijvoorbeeld uit Zuid Korea en is bepaald niet mainstream.  Dus ja, in elke continentale vijver wordt wel gevist en het is niet zo geweest dat een uitverkochte zaal ook hoge ogen in de Poll gooit. Het experiment wordt zeker niet geschuwd en kan daarmee ook hoog scoren in diezelfde Poll.

Zie gelijk mijn ezelsbruggetje  naar hedenavond. De band "jazz-punk-psycho-dada-combo"  Blurt. Dit is geen nieuw opkomend talent, maar bestiert het muzikale landschap als sinds 1979. Opgericht door dichter, saxofonist en poppentheaterspeler Ted Milton,  en afkomstig uit Stroud, Gloucestershire, (tja, iets met brexit) Engeland.

De bovengenoemde talenten van dhr. Milton geven al een beetje een indicatie wat hij voor ogen had met Blurt en welke koers zou worden gevaren.

Blurt‘s composities zijn gebaseerd rond repetitieve, minimalistische gitaar- en/of saxofoonfrasen met intense, strakke drums, waarover Ted Milton zijn teksten oreert in een scala van "stemmen" of "typetjes" die zijn achtergrond als poppentheatermaker verraden. Het resulterende effect is hypnotiserend, fascinerend en bij momenten zelfs "unheimlich", al neigen veel referenties naar free jazz.

Deze vorm van experimenteren als het ware we zien wel het schip strandt, maar toch de samenhang willen behouden, doet mij in grove lijnen wel wat denken aan The Ex, de band die vorig jaar hier nog hun 40 jarig bestaan vierde en een graag geziene Vera act is.

Als ik in de Vera geschiedenis ronddwaal schijnt ook Ted milton en zijn band begin jaren ’80 meerdere malen hier op de bühne te hebben gestaan.

Naast muziek maken  is Ted sinds de vroege jaren ‘60 actief als dichter en performer. Begin jaren ’70 was hij op tour met zijn eenmansguerrilla-poppentheater op de Europese theaterfestivals of voorprogramma van namen als Eric Clapton of Ian Dury (om er maar es een paar te noemen).

Als dat nog niet genoeg is heeft de man ook kunstwerken gemaakt die zijn tentoongesteld in Parijs en in de UK. En zelfs een bijdrage als poppenspeler aan de film “jabberwocky” van Terry Gilliam.

Aan veelzijdigheid geen gebrek bij de man en dat is ook precies wat je terug vindt in de band die hedenavond op dit podium hun “kunsten” mogen vertonen. Blurt heeft juist daardoor een sterke live reputatie.

Dus wees gewaarschuwd om niet naderhand te horen hoe bijzonder deze performance wel niet was.

Case