Arsenic and Old Lace (Frank Capra, 1944) [English version below]
Wat gouden filmcombinaties betreft is Frank Capra & Cary Grant een ultieme. Twee Europese immigranten die als geen anderen films wisten te maken die de wereld veroverden. Arsenic & Old Lace werd al in 1941 geschoten, toen het nog als toneelstuk op Broadway succes had met dezelfde geweldige actrices, Josephine Hull en Jean Adair, die aldaar ook schitterden. Maar het had ook o zo mis kunnen gaan! In plaats van Grant, stonden Bob Hope, Jack Benny en Ronald Reagan op de nominatie voor de hoofdrol.

Capra kwam als vijfjarige Siciliaan op Ellis Island aan en groeide op in de de Italiaanse getto van Los Angeles. Zijn filmcarriere begon eigenlijk in San Francisco (waar hij mooi kon beweren dat hij Hollywood ervaring had), maar binnen de kortste keren had hij zich opgewerkt tot een van de meest vertrouwde regisseurs en de eerste die ooit op de titelrol voor de filmtitel werd aangekondigd, kortom de eerste filmauteur ooit.

Cary Grant, toen nog Archibald Alexander Leach geheten,  reisde als zestienjarige steltloper met een vaudevillegezelschap naar de VS, om nooit meer weg te gaan. Zijn komische timing en vele fysieke vaardigheden opgedaan in het vaudevillecircuit en later op Broadway kwamen hem goed van pas toen hij eindelijk in Hollywood doorbrak.

In Arsenic & Old Lace draait de plot om een krankzinnige familie die een ‘boarding house’, ofwel logement, bestieren waar eenzame (in de optiek van de twee tantes die het drijven) oude mannen beter niet kunnen komen. In de kelder wordt er gegraven door weer een andere familielid die denkt de president van (o.a.) Panamakanaal-faam te zijn, Teddy Roosevelt. Wat weer van pas komt als er weer een lijk moet worden afgevoerd. Schrijver Mortimer Brewster (Grant) komt hier terecht samen met zijn toch wel beoogde verloofde (hij is een verklaard tegenstander van het huwelijk en heeft menig boek erover geschreven), gespeeld door de fantastische Priscilla Lane.

Wie helaas ontbreekt is Boris Karloff, die wel op Broadway was te zien, maar er niet contractueel onderuit kon komen om de film te maken zoals een aantal medespelers gelukkig wel lukte. Zijn vervanger Raymond Massey (een van die vele Canadezen waar de Amerikaanse entertainmentindustrie van heeft weten te profiteren) maakt echter veel goed, zeker in combinatie met Peter Lorre als plastisch chirurg die moordenaar Massey onherkenbaar moet zien te maken.

Kortom, te veel verwikkelingen om op te noemen en nog altijd even onweerstaanbaar grappig als zestig jaar geleden.

david

This classic movie proves that humour is timeless. Mr. Brewster (Cary Grant) discovers on his wedding day that his sweet pair of aunts are not quite the peaceful little old ladies that they appear to be. They spend their time ‘helping’ lonely old men by murdering them and disposing of the bodies. And that’s just the start of it ...  A riveting screenplay packed with hilarious situations make this a movie you need to see on the big screen.

Facebook