cumgirl8USA
Gonzo BimboNL + Kilo+++GRN
DIY cyber postpunk quartet
Maak je klaar voor een opzwepende avond gevuld met ontregelende elektropop en -punk van maar liefst drie bands.
Trek dus je meest fluoriderende, zuurstokkleurige, glitterige of sletterige outfit aan. Dat laatste zou ik natuurlijk nooit zomaar uit mezelf adviseren, maar is mij ingefluisterd door de meiden van Cumgirl8. De hoofdact van vanavond omschrijft zichzelf dan ook als een “buitenaardse sexpositieve amoebe-entiteit”, draagt op het podium uitdagende en weinig verhullende kleding en zingt, hijgt of schreeuwt gretig (s)expliciete teksten in de microfoons.
Met zo’n bandnaam zou je misschien ook niet anders verwachten, al vragen de vier New Yorkse vriendinnen zich wel af waarom de combinatie cum en girl eigenlijk zoveel weerstand oproept.
Cumgirl8 beschouwt zichzelf ten eerste als activistisch kunstcollectief en daarna pas als band. De dames maken hun eigen kleding en zijn niet bang om met hun naaldhakken tegen heilige huisjes te trappen (ik ben benieuwd of ze deze keer ook weer Plan C-abortuspillen op de merchandise-tafel aanbieden). Ze verbraken zelfs de banden met het belangrijke festival SXSW, toen ze erachter kwamen dat het Amerikaanse leger een van de sponsors bleek te zijn.
Bassiste Lida Fox, gitariste Veronika Vilim en drumster Chase Lombardo richtten Cumgirl8 in 2019 op. Gitariste Avishag Cohen Rodrigues sloot zich kort daarna bij hen aan.
Ze begonnen Cumgirl8 als reactie op de vele toxische relaties in hun werk (als model en in de muziekwereld) en omgeving - en om daar meer controle over te krijgen. Lombardo bedacht de naam met een hoog clickbaitgehalte, om de geïnteresseerde vervolgens met maximale girlpower om de oren te slaan.
Cumgirl8 heeft in Nederland ook al wat sporen achtergelaten (op o.a. London Calling, Best Kept Secret en Loose Ends) met ontregelende en soms ook chaotische shows. Inclusief opmerkelijke momenten, zoals op Loose Ends: de drumster die in minuscule string even een rondje om de drumkit loopt, haar kont naar achteren steekt richting publiek, een pets op haar linker bil krijgt van de bassiste en de gitariste die even heur wijsvinger naar binnen duwt als ze via de basdrum weer naar haar plek klautert.
Je zou bij dit alles bijna vergeten dat ze geweldige liedjes maken, die niet alleen over seks gaan, maar ook over depressie, misbruik, paniekaanvallen en de gevolgen van het kapitalisme.
Liedjes waar je het liefst wel op kunt dansen, want het lijf wil ook wat. Al vind ik een (mee)slepende song als Dead Pixels ook niet te versmaden.
Ironisch genoeg zijn hun meest gestreamde songs die met een goeie clickbait-naam zoals Cherry Nipples en Cicciolina (een donker disco-eerbetoon aan de hoogblonde beroemde Hongaars-Italiaanse pornoster en muzikante die later politica werd). En vooruit, ook Karma Police, maar dat komt waarschijnlijk omdat Radiohead-fans denken dat het een cover is (waarschuwing: dat is het niet).
De vier zijn geïnspireerd door o.a. The Breeders, Nine Inch Nails, Siouxsie and the Banshees, Peaches, Björk, ESG, Cocteau Twins, Suicide, CSS, B-52s, The Shangri-Las, Chris & Cosey, Madonna. Al lijkt hun rauwe en opzwepende dance- en postpunk soms wel heel ver af te staan van de zoete poptunes van laatstgenoemde.
Sinds hun eerst titelloze plaat (mei 2020) heeft Cumgirl8 al heel wat muziek uitgebracht.
Toch wordt The 8th Cumming - die op dierendag jongstleden uitkwam bij kwaliteitslabel 4AD - opmerkelijk genoeg als debuutplaat bestempeld.
Ze beschrijven het zelf als “een utopische, chaotische Greta Thunberg-koortsdroom.” Nog een citaat uit het persbericht, ietwat krakkemikkig vertaald door Google Translate: “The 8th Cumming (live opgenomen, volledig analoog) geworteld in een filosofie die de band nauw aan het hart ligt: cyberfeminisme, dat de relatie tussen mens en machine, natuur en technologie behandelt.”
Toch durf ik te zeggen dat je de muziek van dit opwindende kunstcollectief live het beste beleeft. Dat vindt de drumster ook, geloof ik. Deze keer zonder hulp van Google: “On stage we are definitely on our own little planet and we speak our own secret language. Not only do audiences witness surreal punk performance art, our shows are an event to be with other psychotic, hot, fun people. It's a meeting. We put a lot of thought into every show we perform, and our audiences do the same. Our DJ (DJ Acetone) said that a cumgirl8 show is like a curated IRL tinder. It's certainly specific. It's safe and fun and absurd and very chic.”
En dan heb ik het nog niet eens over de voorgerechten Kilo+++ en Gonzo Bimbo en gehad.
Kilo+++ is een mij nog onbekend DIY electropunk-duo uit Groningen dat ons -naar eigen zeggen- campy urgentie brengt middels elektronica. Grenzend aan eggpunk met analoge synthesizer- en drummachine-sounds, zeer bijzondere samples en een gesplitste gitaar.
Gonzo Bimbo maakt over the top Euro (Italo) dancepop (of is dat dubbelop?).
Ik heb dit duo nog niet live mogen aanschouwen, maar aangezien Elias Elgersma (van o.a. The Homesick, Huub Prins en Yuko Yuko) een van de twee muzikanten is, ben ik sowieso nieuwsgierig.
De andere helft van Gonzo Bimbo is beeldend kunstenaar en zangeres Enrica Arbia, die -als ik het wel heb- volgens mij ook Veraan is, dus dat is sowieso een pluspunt.
Dit Nederlands/Italiaanse bracht afgelopen zomer de eerste titelloze EP 'Gruppo Bimbo' uit. Vijf songs met melodie gedreven dance grooves. Op het podium wordt dat ook nog gecombineerd met extravagante theatrale performances, beloven de twee. Ze treden live op met een minimale hoeveelheid apparatuur en een maximale hoeveelheid energie. Geïnspireerd door de lieflijkheid van Europese pop en het vuil en de duisternis van EBM en 80's post-punk.
Kortom, het lijkt me sterk dat je deze woensdagavond op een betere manier kunt doorbrengen dan met deze drie bands.
-Igor