In Belarus werden eind 2010 verkiezingen gehouden. Voor, tijdens en na de omstreden  herverkiezing van Aleksander Loekasjenko, volgen we de wederwaardigheden van de ondergrondse theatergroep Belarus Free Theatre uit Minsk.

‘Het leven in een dictatuur is gemakkelijk. Je hoeft geen beslissingen te nemen en er zijn geen problemen.’ In het Belarus van Europa’s laatste dictator Aleksander Loekasjenko, werden eind 2010 verkiezingen gehouden. De zittend leider won met een overweldigende (en betwiste) 79 procent van de stemmen.

De leden van Belarus Free Theatre doen mee aan een grote demonstratie daags na de verkiezingen. Het bloedig in de kiem gesmoorde protest is het begin van een roerig jaar vol demonstraties, arrestaties, angst en intimidatie. De groep besluit uit te wijken naar het buitenland en daar met voorstellingen aandacht te vragen voor de situatie in Belarus. Regisseur Madeleine Sackler volgt ze bij repetities en emotionele gesprekken met het thuisfront, en tijdens hun succesvolle uitvoeringen op bijvoorbeeld het Edinburgh Fringe Festival. Nog altijd bevindt een deel van de acteurs zich in ballingschap, terwijl een ander deel in Belarus doorgaat met het maken van ondergronds theater, in de hoop dat er ooit iets verandert.