Dead Neanderthals + Aafke RomeijnNijmegen
Foto's © Tom Roelofs
Haha, bizarre dubbel vanavond! Melancholische liedjes van Aafke Romeijn tegenover experimentele grindcore van Dead Neanderthals, een groter contrast is haast niet mogelijk. Gaat dit werken? Het wordt in ieder geval interessant.
Aafke Romeijn, al jaren zangeres van rock-formatie Mr. Blue Sky, vond het tijd voor een soloproject, waarvan onlangs het album Stella Must Die het eerste resultaat is. Een ambitieus debuut, want meteen al een conceptalbum. Het album gaat over het meisje Stella, dat Aafke vakkundig de ellende in zingt. Een erg mooie plaat, als de paar nummers die op haar bandcamp staan een indicatie zijn. Ze maakt veel gebruik van piano, trompet en cello, waardoor de sfeer er vanaf het eerste moment er goed in zit. Denk dan aan een duistere Tori Amos, of misschien zelfs Jacques Brel, wat ze zelf aangeeft als grote invloed.
En bij Dead Neanderthals mogen de oordoppen in. Toen ik voor het eerst van ze hoorde hadden ze al drie releases uit. Dit duo maakt dus echt grindcore met een drumstel en een saxofoon, en is daar ontzettend productief in, 5 schijfjes in krap 2 jaar tijd. New Wave of Dutch Heavy Jazz noemen ze het, met een vette knipoog denk ik dan. Maar hun muziek liegt er niet om: dit is hard! Op de eerste paar platen wordt je kapot gebeukt door korte explosies van saxofoon- en drumgeweld, in nummers die gemiddeld nog geen minuut duren. Op de laatste plaat Jazzhammer gaan ze een iets andere kant op, 2 nummers van bijna 10 minuten waarbij de saxofoon meer mag freejazzen tegen het ritmisch getak van de drummer. Qua intensiteit doet het bepaald niet onder voor hun eerdere werk. Grindcore, powerviolence, jazznoise: hokjes schieten eigenlijk tekort voor deze band. Dit wordt een erg bijzondere avond. - CHRIS