DOOL + GGU:LLNL
Eerst was er Elle Bandita, een solo punk/electro band bestaande uit zangeres/gitarist Ryanne van Dorst. Na een aantal jaren worden tapes, samples en drumcomputer vervangen door menselijk personeel - wat nou robotisering, zo kan het dus ook - en de elektronische punk omgevormd tot psychedelische heavy doom rock met een gothic randje. Maar zoals het gaat met menselijk personeel, anders dan met machines heb je zomaar te maken met het fenomeen 'inspraak'. Door de inbreng van de andere bandleden vindt Ryanne van Dorst het niet meer gerechtvaardigd dat de band de naam Elle Bandita ('Zij, de band')blijft dragen en wordt in 2015 DOOL geboren.
De laatste bezetting van Elle Bandita, naast Ryanne van Dorst bestaande uit drummer Micha Haring (The Devil's Blood), bassist Job van de Zande (The Devil's Blood, Malkovich) en gitarist Reinier Vermeulen (The New Media, Liar of Golgotha) wordt in DOOL uitgebreid met gitarist Nick Polak (Gold). Op de zojuist uitgekomen debuutplaat 'Here Now, There Then' (2017) bewijst DOOL dat het geheel meer is dan de som der delen. DOOL vormt een nieuwe, eigenzinnige, organische entiteit, die een mengeling van psychedelische doom metal, seventies hard rock en gothic in een donker, atmosferisch en bovenal uiterst muzikaal avontuur weet te storten, waarin lagen van gitaarriffs, inventieve ritme-wisselingen en catchy vocalen elkaar aanvullen.
Qua gevoel doet DOOL me zelf veel denken aan het onvolprezen The Devil's Blood, aangevuld met gothic Sisters Of Mercy rock en een klein vleugje progressive Tool rock. Aan dit gevoel zal zeer zeker bijdragen, dat de ritme-tandem van DOOL dezelfde is als die van The Devil's Blood, dat de plaat geproduceerd is door Pieter Kloos, producer van The Devil's Blood (en Motorpsycho) en dat in het openingsepos 'Vantablack' van 'Here Now, There Then' zangeres Farida Lemouchi van The Devil's Blood een gastrol vervult. Maar anders dan de occulte teksten van The Devil's Blood handelen de teksten van Ryanne van Dorst in DOOL meer over de persoonlijke belevingswereld en de relatie van de mens ten opzichte van de natuur.
"Ik geloof dat wij als mensheid steeds meer onze natuur kwijtraken, of in een hokje stoppen en proberen daar zoveel mogelijk niet naar te kijken. Als een soort beschaafde variant van jezelf waardoor je heel veel dingen die je eigenlijk wilt doen, niet doet. Ik probeer dat bij mezelf laagje voor laagje los te peuteren zodat ik uiteindelijk geen schaamte heb en alles kan doen wat ik voel."
Op onder andere Roadburn, Into The Void en Eurosonic heeft DOOL al een indrukwekkende en verpletterende indruk achtergelaten. Ik ben erg benieuwd.
Voor het zover is komt ons nog een bijzondere band uit de lage landen ter ore. GGU:LL ("ghoul") is een loodzwaar dronende doom metal band uit Tilburg. GGU:LL bestaat al sinds 2009, maar naast een EP in 2014, 'Waan:Hoon', is pas vorig jaar het debuut 'Dwaling' (2016) uitgekomen. De plaat staat vol hypnotiserende muren van gitaargeweld en grunts, die de argeloze luisteraar uit de realiteit trekken naar een duister universum. Ondanks titels als 'Waan', 'Dwaling (Gehirn und Abgrund)' en 'Het smerige kleed van de ziel' zijn er geen teksten. De grunts zijn fonetische klanken als aanvulling op de instrumenten om gevoelens over te brengen van "het verlies van controle, het 'kapot' gaan en jezelf hervinden in en tussen het puin van de verwoesting. " Er is op de plaat echter één nummer dat wel een tekst heeft en waarin - wederom - Farida Lemouchi een gastrol vervult.
Live wordt dit alles uiterst hard en overweldigend van het podium gewalst, zoals GGU:LL al op Le Guess Who?!, Roadburn en Incubate heeft laten horen. Een intens begin van deze avond.
Dikkie.