Tuff GuacBEL
Spaghetti cowboy garage
Jammer dat met de handen eten hier niet zo’n ding is. Misschien ‘n patatje op z’n tijd, de bijbehorende burger kan ook nog wel als er servetten in de buurt zijn. Maar rijst met de vingertjes aanraken doen we eigenlijk niet, laat staan spaghetti uit ’t knuistje. Maar als klein kind vond ik dat dus fantastisch. Zonder saus, welteverstaan. Ik graaide gewoon een lading van die slierten en nam er een hap van, zodat er na de eerste beet een mooi rondje aan afgebeten spaghettisliertjes tussen duim en overige vingers te zien was. Is dat een beetje wonderlijk? Jawel, maar ook genieten.
Met dat beeld in het achterhoofd klik je vast even op één van onderstaande linkjes. Als het goed is hoor je nu de garage cowboytunes en sixties bubblegum hits van Tuff Guac, het verstste solo-project van Rafael Valles Hilario. Niet toevallig is hij ook de oprichter van Belly Button Records in Antwerpen, het label van o.a. Mitraille. Na de debuutplaat Green and Handsome (2022) is dit jaar de ultieme spaghettipopplaat Swanky Love uitgekomen. Fuzzy rammelrock x funky western. Wonderlijk, en genieten.
Ik dacht bij de eerste keer Tuff Guac zien nog aan Daniel Romano. Bij de eerste keer luisteren dacht ik niet meer zo aan Daniel Romano, maar wel aan Black Lips, en ik was niet de enige. Tuff Guac heeft met de band die de nummers live ten gehore komt brengen (Wim De Busser, Jasper Suys, Gert Jan Van Damme) al in hun voorprogramma gestaan. Vet. En luister ook even de cover van (Sittin’ On) The Dock of the Bay. Otis zou vast heerlijk giechelen in z’n graf als-ie het kon horen.
Zaterdag 12 oktober! Van elf tot middernacht! Giddy-up! | Charlotte