Efterklang: The Ghost of PiramidaDenmark
The Ghost of Piramida (Andreas Koefoed, 2012)
Tijdens de afgelopen editie van Eurosonic was de Deense band Efterklang met hun majestueuze optreden een van de onbetwiste hoogtepunten van het festival. Op maandag 15 april keren zij (mede daarom) terug naar Groningen voor opnieuw een ongetwijfeld beklijvend concert. Vanavond draaien wij alvast warm met de vertoning van de fraaie muziekdocumentaire The Ghost of Piramida.
De Deens regisseur Andreas Koefoed volgde de band Efterklang tijdens hun 9-daagse trip naar het verlaten voormalige Russische mijnstadje Piramida op het eiland Spitsbergen, gelegen op nog geen duizend kilometer van de Noordpool, alwaar de groep de basis legde voor hun vorig jaar uitgebrachte album 'Piramida', volgens sommigen een van de mooiste platen van vorig jaar. In de documentaire zien we hoe drie leden van Efterklang, gewapend met microfoons en mobiele opnameapparatuur, door het spookstadje trekken en afdalen in oude mijnschachten op zoek naar nieuwe geluiden. Met hun zoektocht laten de geluidskunstenaars van Efterklang zien dat eigenlijk in ieder object muziek verborgen zit. Zo kruipt de zanger via een enge smalle buis in een groot vat om daar een voortreffelijke natuurlijke echo op zijn stem op te nemen. En gebruiken ze talloze achtergelaten voorwerpen, van flessen tot galmende stalen balken, al ware het percussie-instrumenten.
Hun zoektocht naar geluiden wordt afgewisseld met archiefmateriaal van een voormalig bewoner van het spookstadje, een man die in 1946 naar Piramida migreerde en daar het leeuwendeel van zijn leven woonde. In voice-over vertelt deze oud-bewoner over de geschiedenis van het stadje, en aanvullende beelden tonen hoe levendig het stadje ooit was. Dit alles gaat gepaard met werkelijk sprookjesachtige beelden van dit desolate poolgebied. Zo zien we schitterende panorama’s van kale besneeuwde bergtoppen en verstilde bergmeren.
The Ghost of Piramida biedt de perfecte beeldende omkadering bij Efterklangs’ prachtige album ‘Piramida’, dat vol staat met dromerige melodieën, zorgvuldig uitgesponnen climaxen, rijke orkestrale arrangementen, en bloedmooie, bijna magische samenzang. De documentaire werd dan ook niet voor niets uitgeroepen tot één van de beste muziekdocumentaires van het afgelopen Internationale Documentaire Festival Amsterdam (IDFA). Onbeschrijfelijke magische schoonheid.
Martijn