Hanson Brothers + InvasivesCanada
Als je altijd maar in de weer bent met je eigen serieuze interpretatie van punk en hardcore, gevuld met halsbrekende, complexe ritmes, dan ben je wel eens toe aan iets simpels en lolligs. Je wilt wel eens vol gas recht vooruit zonder al dat bochtenwerk. Zoiets moeten in elk geval de leden van Nomeansno uit Victoria, Canada gedacht hebben. En welk punkvoorbeeld is simpeler dan The Ramones? Welke sport grappiger dan ijshockey in de film ‘Slapshot’? Zo krijg je vanzelf The Hanson Brothers met het nieuwe muziekgenre ‘puck rock’. Simpele Ramones-punk over simpele onderwerpen als ijshockey en uitzichtloos verliefd zijn op meisjes die niks van ijshockey moeten hebben.
Voor wie het niet weet: ‘Slapshot’ is een film uit 1977, waarin een ijshockey-coach, gespeeld door Paul Newman, op een gegeven moment de ‘Hanson Brothers’, een stel zwaar bebrilde infantiele broers, inhuurt om het spel van de tegenstander te ontregelen. In hun hotelkamer vermaken de 3 broertjes Hanson zich met allerlei speelgoed, maar op op het ijs veranderen de drie in een stel nietsontziende psychopaten. Elke tegenstander wordt op uiterst ruwe wijze onschadelijk gemaakt, maar daardoor wint het daarvoor brakke team ineens wel en de gewelddadige broers worden zowel enorm populair (bij hun fans) als gevreesd ( bij hun tegenstanders). Als rolemodels een beetje onverantwoord, maar dit alles wordt dan ook gebracht met een grote knipoog. En zo moeten we de band The Hanson Brothers ook zien.
Ook de muzikale versie van The Hanson Brothers bestaat eigenlijk al zeer lang. De band is – uiteraard voor de grap – ontstaan in 1984, wanneer de NoMeansNo-leden optreden met Ramones-covers. Het groeit uit tot een vast zij-project met eigen Ramones-style nummers met onder andere Ken Jensen van D.O.A. (Canadese hardcore punk uit de begindagen) op drums. En eigenlijk moet ik zeggen Kenny Hanson. Want de Ramones-parodie wordt met de gezamelijke achternamen doorgetrokken. NoMeansNo-drummer John Wright wordt zanger Johnny Hanson en bassist Rob Wright (daadwerkelijk de broer van John) Robbie Hanson. Om de Ramones-parodie compleet te maken klinkt te pas en te onpas de Dee Dee yell: 1-2-3-4!!!
Als gitarist Tom Holliston, euh… ik bedoel natuurlijk Tommy Hanson, zich bij de band voegt wordt er vaker opgetreden, hetgeen uitmondt in heuse tours. Er worden zelfs platen uitgebracht, waarin in eerste instantie Ramones-hoezen in de mangel worden genomen (hoes van debuut ‘Gross Misconduct’ is gemaakt naar ‘Road To Ruin’), maar ook Black Flag moet het ontgelden met een parodie op de hoes van ‘My War’, getiteld ‘My Game’. En hoe noem je je live-plaat dan? Natuurlijk ‘It’s A Living’ naar de legendarische Ramones-plaat ‘It’s Alive’. Meligheid van de leuke soort, mensen!
Net als The Ramones wisselt de band wel eens van drummer. Na het overlijden van Ken Jensen in 1995 helaas noodgedwongen. Daarna vinden we achtereen volgens een nieuwe Kenny Hanson, Ernie Hanson en Mikey Hanson achter de suizende bekkens. Of in vergelijking met het laatste optreden in Vera in 2008 de bezetting is gewijzigd, is mij even onduidelijk. Ik lees nu ergens weer de naam van Ernie Hanson. Drummer Mikey Hanson heeft namelijk ondertussen in Bremen een meisje gevonden, dat wel van ijshockey houdt. ‘What are the odds?’, moet hij gedacht hebben en is meteen maar in Bremen gebleven en getrouwd. Daar speelt hij nu in Yankee Sandwich, dat de afgelopen maanden al een paar keer in Groningen te zien is geweest op diverse festivals. Hij is in elk geval vanuit Groningen gezien wel in de buurt en wordt in de (verouderde) bandbio nog steeds als drummer genoemd. Of het veel uitmaakt wie er achter de drumkit plaats neemt? Ik dacht het niet, het gaat toch vol gas vooruit: “Hey there hockey fans, do ya like to rock and roll? 1-2-3-4!!!”
- Dikkie