Hobo with a ShotgunUSA
Hobo with a Shotgun (Jason Eisener, Canada 2011)
Blu-ray, kleur, 86 min, Engels gesproken, Engels ondertiteld
‘Delivering justice, one shell at a time’
In heftig contrasterende kleuren komt Rutger Hauer (de zwerver uit de titel) via een goederentrein aan in een stad waar Sodom en Gomorra een puntje aan kunnen zuigen. De politie is corrupt en danst, net als de rest van de stad, volledig naar de pijpen van nachtclubeigenaar Drake en zijn sadistische zonen. Niet de beste plaats om een nieuw leven te beginnen, maar Hauer’s Hobo laat zich niet uit het veld slaan. Hij heeft zijn zinnen gezet op een grasmaaier om eerlijk de kost mee te verdienen.
Als door een overval zijn plan opeens in duigen lijkt te vallen, knapt er iets in hem. Hij besluit het onrecht aan te pakken en de slechteriken voor eens en altijd mores te leren. Gelukkig maar dat er in dezelfde winkel ook een shotgun hangt, want Hobo with a Lawnmower klinkt toch net iets minder pakkend..
In 2007 verscheen de Grindhouse double feature van Quentin Tarantino en Robert Rodriguez, met de films Death Proof en Planet Terror. Grindhouses waren bioscopen die met name exploitatiefilms draaiden, vooral populair in de VS tussen de jaren '60 en '80. De double feature uit 2007 werd bewust als B-film gemaakt: meer ranzigheid dan karakterontwikkeling, zogenaamde beschadigingen op de film zelf, en hier en daar ontbraken filmbeelden van de meer expliciete scènes (er werd nogal eens wat achterovergedrukt in het projectiehok van een grindhouse).
Als intermezzo tussen de twee films, die in Europa helaas los van elkaar werden uitgebracht, werden trailers getoond van niet-bestaande films, waaronder het Hammerhorror-achtige Don’t (Edgar Wright) en Werewolf Women of the SS (Rob Zombie). Net als de trailer van Machete werd een aantal jaar later ook die van de niet-bestaande grindhousefeature Hobo with a Shotgun uitgewerkt tot heuse film.
Deze trailer was al volslagen krankjorum, maar de film borduurt hier lustig op voort. Toch is er één stabiele factor in de film aanwezig: de hobo zelf. Hauer zet zijn personage rustig en beheerst neer, wat prachtig werkt temidden van alle chaos en het cartooneske, buitensporige geweld. “Hobo” is nou niet bepaald voor de subtiele zielen onder ons.
De film is een bloederige knipoog naar de vroegere grindhouse en de vigilantefilms uit de jaren ’80. Maar het geweld, de personages, het acteerwerk en de kleuren zijn zo finaal over de top, dat de boodschap wel duidelijk is: vooral niet te serieus nemen, deze film.
Henriëtte