In een idyllisch Hongaars dorpje lijkt het leven voort te kabbelen. Oude mannen spelen jeu de boules op het dorpsplein, jongedames werken als naaister in een fabriek, een herderinnetje hoedt haar schapen. Even verderop oogst de boer zijn graan, dat wordt verwerkt tot bloem, die weer verdwijnt in het deeg voor de knoedels die een oude vrouw maakt voor haar familie. Kortom, alles gaat zoals het hoort. Toch is er iets mis in dit aardse paradijsje

Een rondedans langs de geluiden van een boerendorp, met de chronische hik van een oud mannetje als leitmotiv. De ratelende spaken van de fiets van de postbode, het verborgen ritme van de naaimachines in het plaatselijke textielfabriekje, het geknisper van versneld groeiende planten in het bos. De experimentele speelfilm Hukkle leert ons opnieuw luisteren èn kijken. De overgrote afwezigheid van tekst en muziek geeft een compleet ander soort bioscoopervaring, waarbij het (verborgen) verhaal vooral vindbaar is in de visuele hints. Geen geringe prestatie voor een debuutfilm; terecht werd György Pálfi in 2002 bekroond met - onder andere - de European Film Award voor de ontdekking van het jaar.

IMDB

Facebook

Schrijf je in voor de Zienema nieuwsbrief